Η αποδόμηση της Ιστορίας
Σε κάθε εποχή η ιδεολογία των ισχυρών γίνεται το κλειδί για την ερμηνεία της πραγματικότητας. Η ιστορία της ανθρωπότητας περνάει μέσα από τα ιδεολογικά φίλτρα της πολυπολιτισμικής νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας και προσαρμόζεται στην εικόνα που προβάλει και επιβάλει η παγκοσμιοποιημένη «νέα εποχή» για τον εαυτό της. Σήμερα αυτοί που έχουν την εξουσία και το χρήμα επιχειρούν να επανα - διατυπώσουν την ιστορία. Είναι αυτοί που αποφασίζουν τι «πρέπει να διαβάζουμε και να μαθαίνουμε ως ιστορία». Το χρήμα των πολυεθνικών και η πολυπολιτισμική και πολυφυλετική παγκοσμιοποιημένη τους εξουσία δεν θέλουν καμιά ταυτότητα συλλογικότητας, καμιά ταυτότητα εθνική ή θρησκευτική, καμιά ταυτότητα ιστορικής μνήμης. Γι αυτό η Νέα Τάξη επιχειρεί να «καταργήσει» την Ιστορία, να αποσπάσει τον άνθρωπο από την ιστορικότητά του. Η Ιστορία είναι επικίνδυνη για την πλανητική εξουσία. Και είναι επικίνδυνη γιατί προϋποθέτει βίωμα και πραγμάτωση της συνοχής του γίγνεσθαι: είναι δηλαδή συλλογική διαδικασία. Αυτός που «έχει μια ιστορία» έχει σχέση με ένα γίγνεσθαι που σημαίνει ότι είναι και ικανός να «δημιουργήσει» ιστορία, δηλαδή να αλλάξει τον κόσμο…Τη δυνατότητα του ανθρώπου να γίνει ο συνειδητός παράγοντας της ιστορίας, να συνειδητοποιεί, δηλαδή και να αλλάζει ο ίδιος τον κόσμο, επιδιώκει να καταστρέψει η Νέα Τάξη. Τον ιστορικό μας ιστό θέλει να αποσαθρώσει και την ιστορική μας ταυτότητα να αφανίσει.
Η οπτική του νικητή για τον 19 & 20 αιώνα
Η πολυπολιτισμική μεταμοντέρνα «αριστερά» έχει αποδεχτεί την οπτική του νικητή, δηλαδή την εικόνα που προβάλει ο κυρίαρχος μύθος του νεοφιλελευθερισμού για τον εαυτό του. Έτσι έχει μετατραπεί σε σφογγοκωλάριο της Δύσης και του αμερικανισμού. Η ξεκάθαρα παγκοσμιοποιημένη πολυπολιτισμική πλέον «αριστερά» δεν έχει εγκαταλείψει απλώς ό,τι το ζωντανότερο είχε η μαρξιστική παράδοση, δηλαδή την ανελέητη απομυθοποίηση του καπιταλισμού και των νεοφιλελεύθερων ιδεολογημάτων, αλλά έχει γίνει και η ίδια δυναμικός συντελεστής παραγωγής και αναπαραγωγής των μύθων και ιδεολογημάτων της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.
Σήμερα οι όψιμοι αυτοί «αριστεροί» σφογγοκωλάριοι του πλανητικού ιμπεριαλισμού επιχειρούν να «ξαναδιατυπώσουν» τα γεγονότα που σημάδεψαν τον 19ο και 20ο αιώνα και να τα προσαρμόσουν στην ιδεολογική εικόνα που προβάλει και επιβάλει η πολυπολιτισμική πλανητική εξουσία για τον εαυτό της. Επιχειρούν δηλαδή να «γράψουν» την ιστορία του 19ου και του 20ου αιώνα σύμφωνα με τις ιδεολογικές απαιτήσεις και ανάγκες της καλπάζουσας νεοφιλελεύθερης παγκόσμιας ισοπεδωτικής πολυφυλετικής ανομοιομορφίας και Τάξης…Ετσι στην ιστορική αποτίμηση του 20ου αιώνα υποβαθμίζουν δραματικά τη φρίκη του καπιταλιστικού κόσμου και εξίσου δραματικά διογκώνουν τα «ελαττώματα» των επαναστάσεων κατά του κόσμου αυτού. Οι δύο παγκόσμιες ανθρωποσφαγές και τα άπειρα εγκλήματα της καπιταλιστικής και μαρξιστοσοβιετικής βαρβαρότητας « ξεχνιούνται » ή περιτυλίγονται από μια γλυκερή ηθικολογία που αποκρύπτει το βάθος και την ουσία των πραγμάτων που οδηγεί στη γενική καταδίκη και απόρριψη του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού αλλά και του σοσιαλμαρξιστικού σοβιετικού συστήματος. Αντιθέτως η ιστορική αποτίμηση του αιώνα, με την ίδια αφοριστική ηθικολογία, κηδεύει τα επαναστατικά γεγονότα και την κοσμογονία των ανατρεπτικών ιδεών του 20ου αιώνα με τη μέθοδο της απομόνωσης και διόγκωσης κάποιων εξωτερικών και τυπικών «ελαττωμάτων».
Βλέπουμε, λοιπόν, σήμερα τις γραφίδες της όψιμης πολυπολιτισμικής «αριστεράς» να δολοφονούν την ιστορία του 19ου και του 20ου αιώνα. Να αφαιρούν από τα πράγματα, τα γεγονότα και τις ιστορικές κινήσεις του 19ου και του 20ου αιώνα τα κοινωνικά χαρακτηριστικά και πρωτίστως τα εθνικά τους διακριτικά, να σχηματοποιούν τον 19ον 20ο αιώνα σε υπεριστορικές αφαιρέσεις και να τα ταριχεύουν.
Ωστόσο το τραγικό μεγαλείο του 19ου και 20ου αιώνα δεν μπορούν να το αφανίσουν. Ακριβώς γιατί αυτό βρίσκεται στην αντίσταση απέναντι στον καπιταλιστικό και σοσιαλμαρξιστικό εφιάλτη. Αυτή η αντίσταση έγραψε τις πιο ωραίες σελίδες αυτού του αιώνα και έδωσε τα μεγάλα δημιουργήματα του πνεύματος. Αυτή η αντίσταση πυροδότησε το συναίσθημα, τις επιστήμες και τις τέχνες.Αυτή την επαναστατική αντίσταση καταγράφει η ποίηση του 19ου και του 20ου αιώνα και αποτελεί την ελπίδα της ανθρωπότητας…
Σε κάθε εποχή η ιδεολογία των ισχυρών γίνεται το κλειδί για την ερμηνεία της πραγματικότητας. Η ιστορία της ανθρωπότητας περνάει μέσα από τα ιδεολογικά φίλτρα της πολυπολιτισμικής νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας και προσαρμόζεται στην εικόνα που προβάλει και επιβάλει η παγκοσμιοποιημένη «νέα εποχή» για τον εαυτό της. Σήμερα αυτοί που έχουν την εξουσία και το χρήμα επιχειρούν να επανα - διατυπώσουν την ιστορία. Είναι αυτοί που αποφασίζουν τι «πρέπει να διαβάζουμε και να μαθαίνουμε ως ιστορία». Το χρήμα των πολυεθνικών και η πολυπολιτισμική και πολυφυλετική παγκοσμιοποιημένη τους εξουσία δεν θέλουν καμιά ταυτότητα συλλογικότητας, καμιά ταυτότητα εθνική ή θρησκευτική, καμιά ταυτότητα ιστορικής μνήμης. Γι αυτό η Νέα Τάξη επιχειρεί να «καταργήσει» την Ιστορία, να αποσπάσει τον άνθρωπο από την ιστορικότητά του. Η Ιστορία είναι επικίνδυνη για την πλανητική εξουσία. Και είναι επικίνδυνη γιατί προϋποθέτει βίωμα και πραγμάτωση της συνοχής του γίγνεσθαι: είναι δηλαδή συλλογική διαδικασία. Αυτός που «έχει μια ιστορία» έχει σχέση με ένα γίγνεσθαι που σημαίνει ότι είναι και ικανός να «δημιουργήσει» ιστορία, δηλαδή να αλλάξει τον κόσμο…Τη δυνατότητα του ανθρώπου να γίνει ο συνειδητός παράγοντας της ιστορίας, να συνειδητοποιεί, δηλαδή και να αλλάζει ο ίδιος τον κόσμο, επιδιώκει να καταστρέψει η Νέα Τάξη. Τον ιστορικό μας ιστό θέλει να αποσαθρώσει και την ιστορική μας ταυτότητα να αφανίσει.
Η οπτική του νικητή για τον 19 & 20 αιώνα
Η πολυπολιτισμική μεταμοντέρνα «αριστερά» έχει αποδεχτεί την οπτική του νικητή, δηλαδή την εικόνα που προβάλει ο κυρίαρχος μύθος του νεοφιλελευθερισμού για τον εαυτό του. Έτσι έχει μετατραπεί σε σφογγοκωλάριο της Δύσης και του αμερικανισμού. Η ξεκάθαρα παγκοσμιοποιημένη πολυπολιτισμική πλέον «αριστερά» δεν έχει εγκαταλείψει απλώς ό,τι το ζωντανότερο είχε η μαρξιστική παράδοση, δηλαδή την ανελέητη απομυθοποίηση του καπιταλισμού και των νεοφιλελεύθερων ιδεολογημάτων, αλλά έχει γίνει και η ίδια δυναμικός συντελεστής παραγωγής και αναπαραγωγής των μύθων και ιδεολογημάτων της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης.
Σήμερα οι όψιμοι αυτοί «αριστεροί» σφογγοκωλάριοι του πλανητικού ιμπεριαλισμού επιχειρούν να «ξαναδιατυπώσουν» τα γεγονότα που σημάδεψαν τον 19ο και 20ο αιώνα και να τα προσαρμόσουν στην ιδεολογική εικόνα που προβάλει και επιβάλει η πολυπολιτισμική πλανητική εξουσία για τον εαυτό της. Επιχειρούν δηλαδή να «γράψουν» την ιστορία του 19ου και του 20ου αιώνα σύμφωνα με τις ιδεολογικές απαιτήσεις και ανάγκες της καλπάζουσας νεοφιλελεύθερης παγκόσμιας ισοπεδωτικής πολυφυλετικής ανομοιομορφίας και Τάξης…Ετσι στην ιστορική αποτίμηση του 20ου αιώνα υποβαθμίζουν δραματικά τη φρίκη του καπιταλιστικού κόσμου και εξίσου δραματικά διογκώνουν τα «ελαττώματα» των επαναστάσεων κατά του κόσμου αυτού. Οι δύο παγκόσμιες ανθρωποσφαγές και τα άπειρα εγκλήματα της καπιταλιστικής και μαρξιστοσοβιετικής βαρβαρότητας « ξεχνιούνται » ή περιτυλίγονται από μια γλυκερή ηθικολογία που αποκρύπτει το βάθος και την ουσία των πραγμάτων που οδηγεί στη γενική καταδίκη και απόρριψη του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού αλλά και του σοσιαλμαρξιστικού σοβιετικού συστήματος. Αντιθέτως η ιστορική αποτίμηση του αιώνα, με την ίδια αφοριστική ηθικολογία, κηδεύει τα επαναστατικά γεγονότα και την κοσμογονία των ανατρεπτικών ιδεών του 20ου αιώνα με τη μέθοδο της απομόνωσης και διόγκωσης κάποιων εξωτερικών και τυπικών «ελαττωμάτων».
Βλέπουμε, λοιπόν, σήμερα τις γραφίδες της όψιμης πολυπολιτισμικής «αριστεράς» να δολοφονούν την ιστορία του 19ου και του 20ου αιώνα. Να αφαιρούν από τα πράγματα, τα γεγονότα και τις ιστορικές κινήσεις του 19ου και του 20ου αιώνα τα κοινωνικά χαρακτηριστικά και πρωτίστως τα εθνικά τους διακριτικά, να σχηματοποιούν τον 19ον 20ο αιώνα σε υπεριστορικές αφαιρέσεις και να τα ταριχεύουν.
Ωστόσο το τραγικό μεγαλείο του 19ου και 20ου αιώνα δεν μπορούν να το αφανίσουν. Ακριβώς γιατί αυτό βρίσκεται στην αντίσταση απέναντι στον καπιταλιστικό και σοσιαλμαρξιστικό εφιάλτη. Αυτή η αντίσταση έγραψε τις πιο ωραίες σελίδες αυτού του αιώνα και έδωσε τα μεγάλα δημιουργήματα του πνεύματος. Αυτή η αντίσταση πυροδότησε το συναίσθημα, τις επιστήμες και τις τέχνες.Αυτή την επαναστατική αντίσταση καταγράφει η ποίηση του 19ου και του 20ου αιώνα και αποτελεί την ελπίδα της ανθρωπότητας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου