Divide et impera: Διαίρει και βασίλευε.

Ανοικτή επιστολή σ’ έναν αντιεξουσιαστή- αναρχικό
Φίλε αναρχικέ, είναι γεγονός ότι το φαινόμενο antifa διεθνώς, είναι ό,τι πιο διαβρωμένο από τις μυστικές υπηρεσίες και την αστυνομία. Γιατί οι antifa Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις της Ευρώπης, χρηματοδοτούνται επίσημα με εκατομμύρια ευρώ από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, την Ευρωπαϊκή Ένωση, το ίδρυμα Σόρος και από διάφορες πολυεθνικές και προβάλλονται με κάθε τρόπο από τις εφημερίδες των μεγάλων συγκροτημάτων του τύπου και της τηλεόρασης. Ακόμα οι antifa ομάδες ταυτίζονται με τις πολιτικές των ανοιχτών συνόρων του κεφαλαίου και του σύγχρονου δουλεμπορίου που αποκαλούν «μετανάστευση», και χαρακτηρίζουν όποιον έχει διαφορετική άποψη ως «φασίστα». Αυτό είναι γεγονός παραδεδειγμένο, όχι μόνο από τους πατριώτες, αλλά και από την πλειονότητα των αντιεξουσιαστών. Φαίνεται από τη στόχευση και από το timing των δράσεων, από την ενθάρρυνση των απολιτίκ στοιχείων και φυσικά από τη μοναδική ευκολία των antifa να τα βρίσκουν με τον οποιονδήποτε, από το πρεζάκι μέχρι τον μεγαλοδημοσιογράφο, από τον πανκ μέχρι την αρμόδια για την προστασία του πολιτεύματος κρατική υπηρεσία, από το «αριστερίζον» αστικό κόμμα μέχρι τον σκληρότερο καπιταλιστή, μέχρι ακόμα και την ισραηλινή Μοσάντ!
Εναντίον τίνος κινείται ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ το φαινόμενο antifa;
Μήπως κινείται εναντίον αυτού που εσύ -εσφαλμένως- αντιλαμβάνεσαι ως « εκφασισμό » της κοινωνίας; Μήπως έφαγε ποτέ κανέναν μεγαλοκαρχαρία; Κανέναν διαπλεκώμενο έστω; Μήπως έκανε ντου σε κανένα διαμέρισμα καταναγκαστικής πορνείας; Μήπως χτύπησε ποτέ κανέναν « ελληναρά » νταβατζή της εξουσίας; Κάποιον έμπορο ναρκωτικών; Ή κάποια ξεπουλημένη κρατική εταιρία; Μήπως τσάκισε κανέναν εργοδότη που απασχολεί μετανάστες σε συνθήκες δουλείας; Κανέναν διεφθαρμένο μπάτσο, έστω; Όχι, φίλε αναρχικέ. Τίποτε απ’ αυτά δεν έκανε το φαινόμενο antifa. Το μόνο που έκανε είναι να χτυπάει τυφλά και μετά να τρέχει να κρυφτεί πίσω από σένα. Για να την πληρώσεις εσύ. Και μετά ν’ απαντήσεις. Ένας φαύλος κύκλος.
Θυμάσαι το Ιράκ; Διαίρει και βασίλευε. Divide et impera.
Φίλε αναρχικέ, θυμήσου τα πρώτα στάδια της αντίστασης στο Ιράκ. Θυμήσου τι ήταν αυτό που τρόμαξε τον αμερικανικό στρατό. Η πολυεδρικότητα της αντίστασης. Δεν γνώριζαν από πού θα τους έρθει. Αν η αντίσταση προέρχονταν από μια μεριά, τότε πανεύκολα θα την τσάκιζαν. Όμως, δεν ξέρανε πού να πρωτοστρέψουν τις έρευνες. Οπότε, τα έξυπνα όπλα, οι τεχνολογίες παρακολούθησης, οι ψυχοπαθείς ένστολοι βασανιστές δεν μπορούσαν ν’ αξιοποιηθούν. Τι έκαναν λοιπόν οι αμερικανοί; Σκεφτήκανε «δεν τους βάζουμε να φαγωθούν μεταξύ τους;». Κι άρχισαν να σκάνε βόμβες σουνιτών σε σιιτικά τζαμιά κι αρχίσανε οι σιίτες αντίποινα κι άρχισε η αλληλοφαγωμάρα. Και ο αμερικανικός στρατός κατοχής προβλήθηκε ως «από μηχανής θεός» για να επιβάλει την τάξη. Όμως όλοι οι αντιστασιακοί δεν τσίμπησαν με τις προβοκάτσιες. Γιατί η συνταγή δεν είναι καθόλου καινούργια. Για την ακρίβεια μετράει αιώνες, χιλιετίες.
Οι Λατίνοι λέγαμε και κάτι ακόμα. Cui bono? Ποιος ωφελείται;
Φίλε αναρχικέ, ως εθνικιστές διαφωνούμε σε πολλά μαζί σας. Αλλά και συμφωνούμε σε άλλα τόσα. Και κυρίως συμφωνούμε στη στόχευση. Εχθρός, δικός σας και δικός μας είναι η εκμετάλλευση, η φτώχια και η ανέχεια που δημιουργεί ο καπιταλισμός, η παγκοσμιοποίηση και το καθεστώς που τους στηρίζει, καθώς και τα ιδεολογήματα που τους στηρίζουν. Στην πράξη όμως, η κόντρα των δύο μας είναι εντελώς άσχετη με ιδεολογίες. Η κόντρα έχει άλλα αίτια. Υπήρξαν εποχές που οι χώροι μας ναι μεν δεν πολυσυμπαθούνταν μεταξύ τους, αλλά υπήρχε μια αμοιβαία ανοχή. Ούτε εμείς υπήρξαμε παναγίες, ούτε κι εσείς. Είχαμε κι έχουμε τους κάφρους μας, όπως κι εσείς άλλωστε. Αν όμως έχεις λίγο μυαλό στο κεφάλι σου, βγάλε τις παρωπίδες και δες λίγο πέρα από τη μύτη σου. Δες τι γίνεται σήμερα.
Σε όλες τις εθνικοπατριωτικές εκδόσεις, σε όλες τις εθνικιστικές ομάδες και blogs, αρχίζουν να κερδίζουν έδαφος θέσεις κόντρα στο αστικό κράτος, κόντρα στον αστικό ψευτοπατριωτισμό, κόντρα στην εκμετάλλευση, κόντρα σε όλα τα αφεντικά, μεγάλα και μικρά. Θα δεις να γράφονται πράγματα όπως «εχθροί δεν είναι οι αναρχικοί, αλλά το σάπιο παγκοσμιοποιημένο καθεστώς». Θα δεις να πολλαπλασιάζονται οι φωνές που λένε «εμείς δεν επιθυμούμε να γίνουμε πραιτωριανοί του αστικού καθεστώτος». Θα ακούσεις σποραδικά μπράβο για δράσεις αντιεξουσιαστών, π.χ. ενάντια στις κάμερες παρακολούθησης, στις παρακολουθήσεις τηλεφώνων και τον τρομονόμο. Θα ακούσεις ακόμη και προτάσεις για συνεργασίες ( όσο κι αν οι περιστάσεις είναι ανώριμες ακόμη για τέτοιο ενδεχόμενο ).
Δυστυχώς, εσύ δεν τα έχεις αντιληφθεί αυτά. Αλλά τα είδε το κράτος.
Κι έτσι, ξαφνικά, ακριβώς τη στιγμή που, τα πράγματα πάνε να ηρεμήσουν, ακριβώς τη στιγμή που οι εθνικιστές αρχίζουν να μην ασχολούνται μαζί σας, έρχεται το φαινόμενο antifa και μιλάει για πόλεμο με τους «φασίστες», προτάσσοντας «κρεμάλες». Το πράγμα βρωμάει. Είδες timing οι antifa; Βολικότατο. Βολικότατο για ποιον όμως; Για σας; Για μας; Ή για το καπιταλιστικό καθεστώς; Ποιος ωφελείται, φίλε αναρχικέ, αν ξαναρχίσουμε να σφαζόμαστε μεταξύ μας; Εσείς; Εμείς; Ή η κρατική εξουσία;
Το φαινόμενο antifa δραστηριοποιείται δίπλα σας, με ακριβώς αυτόν τον στόχο. Με συνεχείς προβοκάτσιες εναντίον μας να μας παρασύρει σε συγκρούσεις μαζί σας. Για να συγκρούονται μεταξύ τους οι εχθροί του καθεστώτος. Οι «περιθωριακές ομάδες». Τα «άκρα». Τα «αντικοινωνικά στοιχεία». Και το κράτος να παρεμβαίνει στο τέλος, σαν το ιππικό στα γουέστερν σπαγγέτι, «για την αποκατάσταση της τάξης». Και ο φρόνιμος, υφησυχασμένος πολίτης να κοιμάται ήσυχος, που για μια ακόμη φορά, η καλή και στοργική αστυνομία έσωσε την ομαλότητα με τα στοργικά της κλομπ και τα ανώδυνα δακρυγόνα.
Το πατριωτικό πάθος είναι έκδηλα πάθος κοινωνικής αλληλεγγύης. Μιχαήλ Μπακούνιν. Κριτική της υπάρχουσας κοινωνίας, εκδόσεις πανοπτικον
Έλληνας Εθνικιστής
Κολτσίδας Δημήτριος