Η αποδόμηση της Ιστορίας.

Σε κάθε εποχή η ιδεολογία των ισχυρών γίνεται το κλειδί για την ερμηνεία της πραγματικότητας. Η ιστορία της ανθρωπότητας περνάει μέσα από τα ιδεολογικά φίλτρα της πολυπολιτισμικής νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας και προσαρμόζεται στην εικόνα που προβάλει και επιβάλει η παγκοσμιοποιημένη «νέα εποχή» για τον εαυτό της. Σήμερα αυτοί που έχουν την εξουσία και το χρήμα επιχειρούν να επανα - διατυπώσουν την ιστορία. Είναι αυτοί που αποφασίζουν τι «πρέπει να διαβάζουμε και να μαθαίνουμε ως ιστορία».

Το χρήμα των πολυεθνικών και η πολυπολιτισμική και πολυφυλετική παγκοσμιοποιημένη τους εξουσία δεν θέλουν καμιά ταυτότητα συλλογικότητας, καμιά ταυτότητα εθνική ή θρησκευτική, καμιά ταυτότητα ιστορικής μνήμης.

Γι αυτό η Νέα Τάξη επιχειρεί να «καταργήσει» την Ιστορία, να αποσπάσει τον άνθρωπο από την ιστορικότητά του. Η Ιστορία είναι επικίνδυνη για την πλανητική εξουσία. Και είναι επικίνδυνη γιατί προϋποθέτει βίωμα και πραγμάτωση της συνοχής του γίγνεσθαι: είναι δηλαδή συλλογική διαδικασία.

Αυτός που «έχει μια ιστορία» έχει σχέση με ένα γίγνεσθαι που σημαίνει ότι είναι και ικανός να «δημιουργήσει» ιστορία, δηλαδή να αλλάξει τον κόσμο… Τη δυνατότητα του ανθρώπου να γίνει ο συνειδητός παράγοντας της ιστορίας, να συνειδητοποιεί, δηλαδή και να αλλάζει ο ίδιος τον κόσμο, επιδιώκει να καταστρέψει η Νέα Τάξη.

Τον ιστορικό μας ιστό θέλει να αποσαθρώσει και την ιστορική μας ταυτότητα να αφανίσει.