Ήταν πρώτη του Απρίλη...
Ήταν πρώτη του Απρίλη του 1955. Ήταν στην Κύπρο μας. Μια Κύπρο που βρισκόταν υπό τον αποικιακό ζυγό των Βρετανων. Σε μία περίοδο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου οι «νικητές», οι «δημοκράτες», οι «πολιτισμένοι»΄Άγγλοι, δεν τήρησαν καμία από τις υποσχέσεις τους έναντι του Ελληνισμού. Οι Άγγλοι, που ο Έλληνας τους έκρυβε στην κατοχή με κίνδυνο την ζωή του, οι Άγγλοι που έπαιξαν βρώμικο ρόλο στα Δεκεμβριανά, το ίδιο ακριβώς που έκαναν με τις οργανώσεις αντίστασης στην κατοχή...Αυτοί λοιπόν, οι «ευγενείς», αυτοί οι στυγνοί αποικιοκράτες, την 1η Απριλίου του ΄55, ένοιωσαν το ξέσπασμα ενός λαού που όρθωσε το ανάστημά του. Με την καθοδήγηση του συνταγματάρχη Γεωργίου Γρίβα, του αρχηγού της θρυλικής «Χ», ιδρύεται η ΕΟΚΑ, η οργάνωση που έγραψε χρυσές σελίδες δόξας και αγώνα. Και ξεκινά το χρονικό του αγώνα για την Ένωση με την Ελλάδα. Ξεκίνησε άνοιξη. Όταν η φύση βγάζει τον πιο ωραίο της εαυτό. Έτσι και τότε, ο Ελληνισμός έδωσε τον πιο όμορφο του εαυτό. Με εκρήξεις βομβών, προκηρύξεις και άλλες ενέργειες, οι Κύπριοι δηλώνουν την απόφασή τους για Ελευθερία και Ένωση. Τις πρώτες μέρες του αγώνα, ο πρώτος νεκρός: ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ Παντελής Μόδεστος. Και μετά, η μία ηρωική στιγμή μετά την άλλη. Ηρωισμός, λεβεντιά, και πάνω από όλα Τιμή και Υπερηφάνεια. Στα βουνά οι αντάρτες της ΕΟΚΑ τσακίζουν στην κυριολεξία τον Βρετανό δυνάστη. Στις πόλεις διαδηλώσεις σε καθημερινή βάση. Αντίσταση, δολιοφθορές εμπρησμοί και κτυπήματα που λυγίζουν την αγγλική κατοχή. Στη συνέχεια οι νεκροί ήρωες αυξάνονται μέρα με την ημέρα. Καραολής, Δημητρίου, Λένας, Μάτσης, Πέττας.. Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο πιο μικρός ήρωας, πηγαίνει στην αγχόνη γελώντας και τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο. Αρνείται να του κλείσουν τα μάτια, όπως η βασίλισσα των άγγλων Ελισσάβετ του αρνήθηκε την χάρη, ύστερα από την κινητοποίηση που υπήρξε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ο αχυρώνας του Λιοπετρίου και η θυσία του Αυξεντίου στο Μαχαιρά, γίνονται τα νέα ορόσημα του Ελληνισμού. Το νέο Κούγκι και Σούλι. Και όλα ξεκίνησαν πρώτη Απρίλη. Την ημέρα που από μία παράδοση λέγονται ψέματα. Αυτό όμως δεν ήταν ψέμα. Ήταν το ξέσπασμα. Ήταν ένα κίνημα καθαρά αντιιμπεριαλιστικό με χαρακτήρα ξεκάθαρα εθνικιστικό. Ένα παράδειγμα προς μίμηση σε όσους αγωνίζονται για τα ιδανικά τους σε όλο τον κόσμο. Ο αγώνας αυτός τελείωσε. Οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ άφησαν τα όπλα και οι γαλανόλευκες κυματίζουν παντού. Μα η Ένωση δεν ήρθε. Ήρθε ένας συμβιβασμός. Και η Κύπρος μας, μετά από την εισβολή του 1974, είναι μισή, σαν συνέπεια της προδοσίας του παλαιοπολιτικού κατεστημένου και των σχεδίων ξένων δυνάμεων και παραμένει έτσι. Η απόρριψη του Σχεδίου Ανάν με συντριπτική πλειοψηφία, με πρωτεργάτη τον αείμνηστο Πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο, τον τελευταίο Πατριώτη Ηγέτη, μία νότα αισιοδοξίας μέσα στο θολό πολιτικό τοπίο. Δυστυχώς η ανάδειξη του σταλινικού Χριστόφια στην προεδρία με την στήριξη της πουλημένης ψευτοδεξιάς του πάλαι ποτέ πατριωτικού ΔΗΣΥ, επιταχύνει δυστυχώς τις αρνητικές εξελίξεις για τον Κυπριακό Ελληνισμό. Τα τετελεσμένα της εισβολής έχουν παγιοποιηθεί, η διχοτόμηση του νησιού επίσης. Τα σχολικά βιβλία αλλάζουν πλέον γιατί οι νέοι δεν πρέπει να μαθαίνουν την αληθινή ιστορία, η ελληνική σημαία τείνει να μην υψώνεται, η Εθνοφρουρά σταδιακά θα περιορίζεται, μέχρι να καταργηθεί. Όλα όσα δεν έκανε ο Αττίλας, τα δρομολογούν οι υποτακτικοί των νεοταξικών λογικών, μαρξιστές και φιλελεύθεροι. Μέσα σε όλα αυτά μία άνοιξη έρχεται. Το πατριωτικό κίνημα που γεννιέται στην Κύπρο. Κίνημα Εθνικής Αντίστασης. Πρώτη Γραμμή. Συνέχεια του τιμημένου αγώνα της ΕΟΚΑ. Ένα Κίνημα μέσα από τη νεολαία. Όπως τότε την 1η του Απρίλη του ΄55...
Ήταν πρώτη του Απρίλη του 1955. Ήταν στην Κύπρο μας. Μια Κύπρο που βρισκόταν υπό τον αποικιακό ζυγό των Βρετανων. Σε μία περίοδο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου οι «νικητές», οι «δημοκράτες», οι «πολιτισμένοι»΄Άγγλοι, δεν τήρησαν καμία από τις υποσχέσεις τους έναντι του Ελληνισμού. Οι Άγγλοι, που ο Έλληνας τους έκρυβε στην κατοχή με κίνδυνο την ζωή του, οι Άγγλοι που έπαιξαν βρώμικο ρόλο στα Δεκεμβριανά, το ίδιο ακριβώς που έκαναν με τις οργανώσεις αντίστασης στην κατοχή...Αυτοί λοιπόν, οι «ευγενείς», αυτοί οι στυγνοί αποικιοκράτες, την 1η Απριλίου του ΄55, ένοιωσαν το ξέσπασμα ενός λαού που όρθωσε το ανάστημά του. Με την καθοδήγηση του συνταγματάρχη Γεωργίου Γρίβα, του αρχηγού της θρυλικής «Χ», ιδρύεται η ΕΟΚΑ, η οργάνωση που έγραψε χρυσές σελίδες δόξας και αγώνα. Και ξεκινά το χρονικό του αγώνα για την Ένωση με την Ελλάδα. Ξεκίνησε άνοιξη. Όταν η φύση βγάζει τον πιο ωραίο της εαυτό. Έτσι και τότε, ο Ελληνισμός έδωσε τον πιο όμορφο του εαυτό. Με εκρήξεις βομβών, προκηρύξεις και άλλες ενέργειες, οι Κύπριοι δηλώνουν την απόφασή τους για Ελευθερία και Ένωση. Τις πρώτες μέρες του αγώνα, ο πρώτος νεκρός: ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ Παντελής Μόδεστος. Και μετά, η μία ηρωική στιγμή μετά την άλλη. Ηρωισμός, λεβεντιά, και πάνω από όλα Τιμή και Υπερηφάνεια. Στα βουνά οι αντάρτες της ΕΟΚΑ τσακίζουν στην κυριολεξία τον Βρετανό δυνάστη. Στις πόλεις διαδηλώσεις σε καθημερινή βάση. Αντίσταση, δολιοφθορές εμπρησμοί και κτυπήματα που λυγίζουν την αγγλική κατοχή. Στη συνέχεια οι νεκροί ήρωες αυξάνονται μέρα με την ημέρα. Καραολής, Δημητρίου, Λένας, Μάτσης, Πέττας.. Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο πιο μικρός ήρωας, πηγαίνει στην αγχόνη γελώντας και τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο. Αρνείται να του κλείσουν τα μάτια, όπως η βασίλισσα των άγγλων Ελισσάβετ του αρνήθηκε την χάρη, ύστερα από την κινητοποίηση που υπήρξε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ο αχυρώνας του Λιοπετρίου και η θυσία του Αυξεντίου στο Μαχαιρά, γίνονται τα νέα ορόσημα του Ελληνισμού. Το νέο Κούγκι και Σούλι. Και όλα ξεκίνησαν πρώτη Απρίλη. Την ημέρα που από μία παράδοση λέγονται ψέματα. Αυτό όμως δεν ήταν ψέμα. Ήταν το ξέσπασμα. Ήταν ένα κίνημα καθαρά αντιιμπεριαλιστικό με χαρακτήρα ξεκάθαρα εθνικιστικό. Ένα παράδειγμα προς μίμηση σε όσους αγωνίζονται για τα ιδανικά τους σε όλο τον κόσμο. Ο αγώνας αυτός τελείωσε. Οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ άφησαν τα όπλα και οι γαλανόλευκες κυματίζουν παντού. Μα η Ένωση δεν ήρθε. Ήρθε ένας συμβιβασμός. Και η Κύπρος μας, μετά από την εισβολή του 1974, είναι μισή, σαν συνέπεια της προδοσίας του παλαιοπολιτικού κατεστημένου και των σχεδίων ξένων δυνάμεων και παραμένει έτσι. Η απόρριψη του Σχεδίου Ανάν με συντριπτική πλειοψηφία, με πρωτεργάτη τον αείμνηστο Πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο, τον τελευταίο Πατριώτη Ηγέτη, μία νότα αισιοδοξίας μέσα στο θολό πολιτικό τοπίο. Δυστυχώς η ανάδειξη του σταλινικού Χριστόφια στην προεδρία με την στήριξη της πουλημένης ψευτοδεξιάς του πάλαι ποτέ πατριωτικού ΔΗΣΥ, επιταχύνει δυστυχώς τις αρνητικές εξελίξεις για τον Κυπριακό Ελληνισμό. Τα τετελεσμένα της εισβολής έχουν παγιοποιηθεί, η διχοτόμηση του νησιού επίσης. Τα σχολικά βιβλία αλλάζουν πλέον γιατί οι νέοι δεν πρέπει να μαθαίνουν την αληθινή ιστορία, η ελληνική σημαία τείνει να μην υψώνεται, η Εθνοφρουρά σταδιακά θα περιορίζεται, μέχρι να καταργηθεί. Όλα όσα δεν έκανε ο Αττίλας, τα δρομολογούν οι υποτακτικοί των νεοταξικών λογικών, μαρξιστές και φιλελεύθεροι. Μέσα σε όλα αυτά μία άνοιξη έρχεται. Το πατριωτικό κίνημα που γεννιέται στην Κύπρο. Κίνημα Εθνικής Αντίστασης. Πρώτη Γραμμή. Συνέχεια του τιμημένου αγώνα της ΕΟΚΑ. Ένα Κίνημα μέσα από τη νεολαία. Όπως τότε την 1η του Απρίλη του ΄55...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου