Αποσπάσματα από το βιβλιό της Savitri Devi, «Η Αστραπή και ο Ήλιος».

«Το άτομο που ζει κάτω από το σιδερένιο κι ατσάλινο καθεστώς της σύγχρονης «προόδου» μπορεί να φαει ό,τι του κάνει κέφι (σε μεγάλο βαθμό, τουλάχιστον), να παντρευτεί όποιον του αρέσει (δυστυχώς!), και να πάει όπου του αρέσει (τουλάχιστον στην θεωρία). Αλλά αναγκάζεται να δεχθεί σε όλα τα ζήτημα που ξεπερνούν το άτομό του, στα ζητήματα που έχουν πραγματικά σημασία, τα πιστεύω, τη στάση ζωής, την κλίμακα των αξιών και, σε μεγάλο βαθμό, τις πολιτικές απόψεις που τείνουν να ισχυροποιήσουν το ισχυρό κοινωνικοοικονομικό σύστημα εκμετάλλευσης στο οποίο ανήκει (ή μάλλον στο οποίο εξαναγκάζεται να ανήκει προκειμένου να είναι σε θέση να επιζήσει), και στο οποίο είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Και μάλιστα, τον κάνουν να πιστεύει ότι είναι προνόμιό του να είναι ένας τροχός σε έναν τέτοιο οργανισμό, ότι τα ασήμαντα ζητήματα στα οποία αισθάνεται πως είναι κύριος του εαυτού του είναι, αντίθετα, τα πιο σημαντικά, τα μόνα πραγματικά σημαντικά.»

«Κι ακόμη, του λένε, στις δημοκρατικές χώρες τουλάχιστον, ότι είναι ελεύθερος από κάθε άποψη, ότι είναι ένα άτομο που δεν έχει να δώσει λογαριασμό σε κανέναν εξόν στη δική του συνείδηση - μετά από χρόνια έξυπνης διαμόρφωσης έπλασαν την «συνείδησή του» κι ολόκληρη την ύπαρξή του τόσο βαθιά, σύμφωνα με το σχέδιό τους, που δεν είναι πλέον σε θέση να αντιδράσει διαφορετικά».

«Είναι η εποχή κατά την οποία το ψέμα βαπτίζεται «αλήθεια» και η αλήθεια καταδιώκεται ως ψέμα ή λοιδορείται ως παραφροσύνη, στην οποία οι απολογητές της αλήθειας, οι θεόπνευστοι ηγέτες, οι αληθινοί φίλοι της φυλής τους και του συνόλου της ζωής, οι θεϊκοί άνδρες, ηττώνται και οι οπαδοί τους ταπεινώνονται και η μνήμη τους συκοφαντείται, ενώ οι άρχοντες του ψεύδους χαιρετίζονται ως «σωτήρες», η εποχή στην οποία κάθε άνδρας και γυναίκα βρίσκεται σε λάθος θέση κι ο κόσμος κυριαρχείται από κατώτερα υποκείμενα, μπασταρδεμένες φυλές και φαύλες δοξασίες, όλα τους κομμάτι μιας σύμφυτης ασχήμιας πολύ χειρότερης από την απόλυτη αναρχία».

Αναρτήθηκε από ΜΑΥΡΟΣ ΛΥΚΟΣ

Μετανάστευση και εγκληματικότητα στην Ελλάδα

Μετανάστευση και εγκληματικότητα στην Ελλάδα

Ενδιαφέροντα στατιστικά στοιχεία για τη σύνδεση της μετανάστευσης με την εγκληματικότητα στην Ελλάδα κατά το έτος 2008 βρίσκει κανείς σε άρθρο της της 3ης Απριλίου 2009, από τη δημοσιογράφο Λαμπρινή Χ. Θωμά, , από το οποίον και τα ακόλουθα αποσπάσματα:

Πριν από μερικά χρόνια, τέτοιες μέρες, η είδηση για αιματηρές συγκρούσεις με «μαχαίρια, ρόπαλα και τσεκούρια» στο κέντρο της Αθήνας θα αντιμετωπίζονταν ως πρωταπριλιάτικη φάρσα. Να όμως που, για δεύτερη φορά μέσα στο τελευταίο εξάμηνο, συμμορίες αλλοδαπών συγκρούονται στις οδούς Σοφοκλέους και Μενάνδρου, διεκδικώντας, η κάθε εθνότητα, τον έλεγχο της περιοχής για τις δικές της «δραστηριότητες».

Δεν πρόκειται παρά για τις πιο εμπορεύσιμες από τις ειδήσεις της νέας βίας. Οι περισσότερες καθημερινές επιθέσεις, εγκλήματα και παραβάσεις μικρότερης έντασης δεν βλέπουν το φως της δημοσιότητας ή περιορίζονται σε κάποιο μονόστηλο. Οι επίσημες στατιστικές της αστυνομίας για το περασμένο έτος λένε ότι είχαμε 25% περισσότερους βιασμούς σε σχέση με το 2007 (και 34% παραπάνω σε σχέση με το μέσο όρο των τελευταίων οκτώ ετών), 16% περισσότερες ληστείες σε σχέση με το 2007 (και 54% παραπάνω σε σχέση με το μέσο όρο των τελευταίων οκτώ ετών), 15% παραπάνω διαρρήξεις (και 41% περισσότερες σε σχέση με το μέσο όρο των τελευταίων οκτώ ετών) και 30% περισσότερες υποθέσεις ναρκωτικών. Και ενώ είναι εντυπωσιακή η σταδιακή αύξηση της εγκληματικότητας από το 2000, ακόμα πιο εντυπωσιακή είναι η «έκρηξη» της το περασμένο έτος. Εντυπωσιακή και δυσοίωνη.

Ενώ σε κάθε κράτος που σέβεται τον εαυτό του αυτή η κατάσταση θα αποτελούσε αφορμή σοβαρού δημοσίου διαλόγου με ζητούμενο την λήψη των κατάλληλων μέτρων, στην Ελλάδα το όλο θέμα απαξιώνεται αν δεν λοιδωρείται κι όλας σαν «αδικαιολόγητη φοβία των μικροαστών» και των περιφρονητικά χαρακτηρισμένων ως «νοικοκυραίων».

Εν Ελλάδι, ορισμένοι έχουν εμπεδώσει τόσο την ρήση του Προυντόν ότι «η ιδιοκτησία είναι κλοπή» ώστε κάθε αντίδραση μπροστά στην άνοδο της εγκληματικότητας τους είναι περιφρονητέα. Όποιος δε επιθυμεί την εφαρμογή των νόμων, αυτός πια είναι σεσημασμένος οπαδός «του νόμου και της τάξεως», δηλαδή λίγο-πολύ χουντικός.

Αν μάλιστα τολμήσει να ψελλίσει ότι οι αλλοδαποί μετανάστες και λαθρομετανάστες έχουν παίξει και αυτοί το ρόλο τους στην άνοδο της εγκληματικότητας, ε, τότε πολιτικοί, δημοσιογράφοι, παράγοντες, μη κυβερνητικές οργανώσεις και μαϊντανοί των ΜΜΕ θα τον καταδικάσουν αυτόματα ως ξενόφοβο, ρατσιστή και οπαδό μπουμπούκων και ετέρων μπουμπουκιών.

Τι και αν ενώ οι αλλοδαποί υπολογίζονται γύρω στο 10% του πληθυσμού, είναι υπεύθυνοι για το 42% των ανθρωποκτονιών, 30% των απατών, 43% των βιασμών, 44% των διαρρήξεων, 32% των κλοπών τροχοφόρων, το 50.6% των ληστειών, 40.7% των υποθέσεων σεξουαλικής εκμετάλλευσης και το 26.3% των υποθέσεων παράνομης οπλοκατοχής που διεξάχθηκαν το σωτήριο έτος 2008.

Και οι αριθμοί είναι, από ό,τι φαίνεται, ξενόφοβοι. Και δεν είναι καν πλήρεις, αφού λόγω των δεκάδων χιλιάδων παράνομων ματαναστών που δεν είναι καταγεγραμμένοι πουθενά «και άρα χωρίς τους άτυπους κοινωνικούς ελέγχους που ισχύουν για τους άλλους, η συντριπτική πλειονότητα των εγκλημάτων που διαπράττονται από τους αλλοδαπούς παραμένουν ανεξιχνίαστα και η αριθμητική τους συμμετοχή στο έγκλημα μικρή», όπως είχε δηλώσει προ δεκαετίας ήδη στην Καθημερινή, ο καθηγητής Εγκληματολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Ιάκωβος Φαρσεδάκης.

Από τα άνετα προάστια, την ελληνική ιδιότυπη suburbia των υψηλών εισοδημάτων, εύκολα τα παραβλέπει κανείς όλα αυτά και ασκεί αφ’ υψηλού κριτική στους κατοίκους του Αγίου Παντελεήμονα. Εύκολα βλέπει και κατακρίνει τις ακρότητες τους, την καταφυγή τους στην αυτοδικία, την στροφή τους στην δεξιά ή και την ακροδεξιά. Δύσκολα όμως καταλαβαίνει τα προβλήματά τους. Λογικό, αφού για τα άνετα προάστια τα γκέτο είναι σαν τις χωματερές. Μόνο οι Φιλιπινέζες τους έχουν το ελεύθερο σε αυτές τις περιοχές. Άλλωστε, οι φωνές του απαίσιου θιάσου δεν χρειάζεται να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους για να διώξουν τους λαθρομετανάστες από την Κηφισιά. Αυτό το αναλαμβάνουν από μόνα τους τα υψηλά ενοίκια.

Βεβαίως, δεν είναι μόνο οι μετανάστες υπεύθυνοι για την αύξηση της εγκληματικότητας ―ακόμη και αν είναι δυσανάλογα υψηλά τα ποσοστά συμμετοχής τους σε αυτήν. Είναι και όλο το παραμύθι «γκλαμουριάς», υπερκατανάλωσης και γρήγορου πλουτισμού που εμπέδωσε από το ‘90 και μετά η ελληνική κοινωνία. Είναι και η διάλυση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και της όποιας ελληνικής βιομηχανίας που μετέτρεψε άλλους σε υπάλληλους διαφόρων «φρανσάιζ» και άλλους σε ανέργους. Είναι και η αυξανόμενη ιδιωτεία και ιδιοτέλεια των κατά λάθος ελλήνων.

Το πρόβλημα ασφαλείας με λαθρομετανάστες

Το πρόβλημα ασφαλείας με λαθρομετανάστες

Η επόμενη «βόμβα» που θα σκάσει στη χώρα μας θα σχετίζεται πιθανότατα με την ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση και τις συμμορίες μεταναστών. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις, δεν έχει ορατή και πολιτικά ορθή λύση και κινδυνεύει να οδηγήσει σε κοινωνικές εκρήξεις. Η Πάτρα υποφέρει εδώ και παρά πολύ καιρό από τους πρόσφυγες που έχουν καταλάβει το λιμάνι και τους αρμόδιους φορείς που δεν μπορούν να βρουν λύση. Πολλά νησιά του Αιγαίου δεν αντέχουν άλλο τη συνεχή εισροή λαθρομεταναστών και βρίσκονται στα όρια της απελπισίας. Η Τουρκία αφήνει τα κυκλώματα να κάνουν τη δουλειά τους και βεβαίως λίγο ενδιαφέρεται αν η Ελλάδα αποκτά ένα μεγάλο και ενδεχομένως άλυτο πρόβλημα.

Το ποτάμι της λαθρομετανάστευσης είναι ένα μεγάλο ζήτημα. Εξίσου μεγάλο όμως πρόβλημα είναι και η ανεξέλεγκτη δράση εγκληματικών συμμοριών διαφόρων μειονοτήτων στο κέντρο της Αθήνας. Ακόμη και οι πλέον επιρρεπείς σε δακρύβρεχτες κουβέντες περί πολυπολιτισμικότητας αντιλαμβάνονται ότι τα πράγματα έχουν σοβαρέψει. Ενας φίλος βλέπει με τρόμο μια παρέα με ρόπαλα και μαχαίρια να κινείται απειλητικά στο κέντρο της Αθήνας. Ενας άλλος διηγείται το πώς μια ομάδα ξένων επισκεπτών ξεναγήθηκαν στο πάλαι ποτέ ιστορικό κέντρο της πόλης όπου υπέστησαν άγρια επίθεση από μια ομάδα Αφρικανών. Η Ελλάδα είναι μια φιλόξενη χώρα, αλλά φοβούμαι πως οι απρόσκλητοι αυτοί ξένοι επισκέπτες έχουν αντιληφθεί πως είναι και ξέφραγο αμπέλι, με μια αστυνομία διαλυμένη και ένα κράτος ανίσχυρο να επιβάλει τον νόμο.

Και αυτό είναι πολύ επικίνδυνο, όπως φάνηκε στους πυρπολημένους δρόμους της Αθήνας τον περασμένο Δεκέμβριο. Είναι λογικό ανάμεσα στους χιλιάδες παράνομους μετανάστες να συγκαταλέγονται εγκληματικά στοιχεία και είναι ακόμη πιο λογικό ο αριθμός τους να αυξηθεί επικίνδυνα όσο θα βαθαίνει η κρίση και θα μειώνονται οι διαθέσιμες θέσεις εργασίας. Το ζήτημα αυτό, το οποίο συχνά αγνοούμε λόγω υπερβολικής πολιτικής ορθότητος, έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και, καλώς ή κακώς, συνδέεται από τον κόσμο με τη διογκούμενη αίσθηση ανασφάλειας στην κοινωνία.

Πολιτικοί που αφουγκράζονται την κοινωνία διαισθάνονται πως η κοινή γνώμη μοιάζει με καζάνι που βράζει σε σχέση με αυτά τα θέματα. Είναι μαθηματικώς βέβαιο πως με το άκουσμα της σύλληψης κάποιου «ξένου» για κάποια μεγάλη ποινική ή τρομοκρατική ενέργεια θα ξεσπάσει ένα κύμα κοινωνικής οργής. Είναι φυσικό και έχει ήδη συμβεί στην Ιταλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Είναι όμως και επικίνδυνο, γιατί μαζί με τα χλωρά καίγονται και τα ξερά: οι μετανάστες που έχουν νοικοκυρευθεί, δίνουν τη μάχη της βιοπάλης κόντρα σε όλη την επιθετική ελληνική γραφειοκρατία και προσφέρουν στην ελληνική οικονομία και την επίλυση του ασφαλιστικού.

Προς ποινικοποίηση του Πατριωτισμού;

Προς ποινικοποίηση του Πατριωτισμού;

Ένας 18χρονος φαντάρος τόλμησε να εισβάλει σε μη-επανδρωμένο τουρκικό φυλάκιο και να ξεφύγει έχοντας ως λάφυρο του την τουρκική σημαία, την οποία κατέβασε από τον ιστό της, κράνος και αλεξίσφαιρο γιλέκο. Δεν υπήρχε η παραμικρή αμφιβολία για το είδος των αντιδράσεων που θ’ ακολουθούσαν το περιστατικό αυτό. Οι απόψεις των «συνετών» ηγετών μας, ήταν γνωστές πριν καλά-καλά ακουστούν. Με βάση την πείρα των τελευταίων 35 χρόνων της κατοχής, ξέραμε εκ των προτέρων ότι θα συνοψίζονταν στα εξής: «Κανείς δεν μπορεί, ενεργώντας αυτόβουλα, να παίρνει την τύχη του τόπου στα χέρια του. Αυτό είναι δουλειά της πολιτικής ηγεσίας του τόπου».

Γιατί αναστατώθηκαν κάποιοι τόσο πολύ; Γιατί ξεχνούν τόσο εύκολα ότι η «Πράσινη Γραμμή» είναι γραμμή καταπαύσεως του πυρός; Ότι παρά το «καλό κλίμα» στις συνομιλίες και τις προοπτικές για «επανένωση» με «λύση» συνεταιρικού κράτους Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, υπάρχει ακόμα ο κατοχικός στρατός, ο οποίος δεν αποχωρεί με τέτοιες «λύσεις» (και θα πρέπει να περιμένουμε κάποιες «μεταβατικές περιόδους» για να γίνει αυτό - αν γίνει); Είναι γεγονός ότι είναι επικίνδυνο να κάνει ο καθένας του κεφαλιού του. Πράγματι, δίκοπο μαχαίρι η περίπτωση. Αλλά μήπως ο στρατιώτης είναι ο μόνος που κάνει του κεφαλιού του; Επειδή π.χ. ο Δημήτρης Χριστόφιας είναι εκλεγμένος πρόεδρος, του δίνει κανείς το δικαίωμα να κάνει του κεφαλιού του κι αθετώντας τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, να δέχεται εκ περιτροπής προεδρία, παραμονή εποίκων, παρεκκλίσεις από το ευρωπαϊκό κεκτημένο και συνεταιρικό κράτος (και να ισχυρίζεται ταυτόχρονα ότι επιδιώκει λύση αρχών); Ποιος από τους συγκεκριμένους δύο λοιπόν, που κάνουν του κεφαλιού τους, θεωρείται ως ο πιο επικίνδυνος για τον Κυπριακό Ελληνισμό;

Γιατί τα έχουν όλοι με τον φαντάρο; Γιατί τον καταδικάζουν και γιατί με την στάση τους γενικά, πνίγουν την όποια φωνή αντίστασης σ’ αυτό τον τόπο; Γιατί ολοφύρονται κάθε φορά που υπάρχει μια έμπρακτη αμφισβήτηση της κατοχής και της κατάντιας στην οποία μας έσυραν οι «μυαλωμένοι» ηγέτες μας; Γιατί ενώ συγκινήθηκαν όλοι για το φτύσιμο του Ολκτάτζ από τον ηρωικό εθνοφρουρό το 1974, έχουν τώρα βγει έξω από τα ρούχα τους για την ενέργεια του εθνοφρουρού μας; Δεν είναι σχήμα οξύμωρο; Αν δεν είναι, είναι μήπως ένδειξη ότι ηγέτες έχοντες ηττημένα μυαλά, συμβιβάστηκαν πράγματι με την κατοχή; Είναι κι αυτοί κάποιοι προβληματισμοί που πρέπει να γίνουν.

Η αντιμετώπιση της οποίας τυγχάνει το συγκεκριμένο περιστατικό, είναι ενδεικτική της σύγχυσης στην οποία βρίσκεται επί μακρόν η Κυπριακή κοινωνία. Τις ίδιες στερεότυπες απαντήσεις δίνουν κι οι απλοί πολίτες αφού είναι δεδομένο ότι στην μεγάλη πλειοψηφία τους, βασίζονται πλήρως στην γνώμη των ηγεσιών. Με το ίδιο ακριβώς σκεπτικό, αφελείς και ευκολόπιστοι πολίτες συνεχίζουν να στηρίζουν «σοφούς ηγέτες» παρά τις απίστευτες συνεχείς υποχωρήσεις τους στο Κυπριακό. Ενώ δηλαδή, οι ηγέτες έχουν μας έχουν αποδεδειγμένα οδηγήσει στα πρόθυρα της οριστικής νομιμοποίησης της κατοχής, οι πολίτες συνεχίζουν πεισματικά να είναι θιασώτες του δόγματος «πίστευε και μη ερεύνα» όσον αφορά τις επιλογές της ηγεσίας τους. Το αποτέλεσμα: Ο τόπος πάει από το κακό στο χειρότερο, με την απειλή της Αγγλικής εμπνεύσεως «λύσης» να επικρέμεται απειλητικά (όσο ποτέ άλλοτε) πάνω από την Κύπρο.

Επιχειρείται η ποινικοποίηση του πατριωτισμού. Το συμβάν ήδη αποσιωπήθηκε κι ο φαντάρος βρίσκεται κλειδωμένος στο κελί της στρατονομίας. «Σώφρονες ηγέτες» βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, έτοιμοι να καταπνίξουν την οποιαδήποτε φωνή αξιοπρέπειας και αντίστασης η οποία δυσκολεύει το έργο του συμβιβασμού με τα δεδομένα της εισβολής που θα γίνει στην βάση της ψευδεπίγραφης «επανένωσης».

Ο άγνωστος εθνοφρουρός αποτελεί ένα νέο πονοκέφαλο γι’ αυτούς. Ίσως στο τέλος τον βγάλουν τρελό για να μειώσουν την πράξη του. Όπως άλλωστε έκαναν και σε άλλες περιπτώσεις. Άδικα προσπαθούν!

Ο πονοκέφαλος αυτός δεν θα είναι προσωρινός. Θα είναι μόνιμος, γιατί οι Έλληνες αυτού του τόπου δεν έχουν καμία διάθεση να παραδοθούν αμαχητί. Ας το βάλουν κι αυτό καλά, στα ηττημένα μυαλά τους.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΑΛΒΑΝΟΦΩΝΩΝ;;;

Ο ρόλος του Οδυσσέα Τσενάι, ο οποίος πριν από λίγα χρόνια ήταν σηµαιοφόρος στην παρέλαση και αγαπημένο θέμα παραδειγματικής προβολής από τους θιασώτες της (δήθεν, πάλιν!) "ελληνικής παιδείας", ως υποκαταστάτου της ελληνικότητος, κατά την οικείαν τους νεοταξική παραφθορά του γνωστού χωρίου του Ισοκράτη (βλ. και καταχώρησή μας της 25ης Μαρτίου ᾿09).

Το ισχυρό αλβανικό λόµπι τον ετοιµάζει, τώρα, ΜΑΖΎ ΜΕ ΤΟΝ ΣΚΛΗΡΟ ΠΥΡΗΝΑ ΤΩΝ ΠΛΕΟΝ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΑΛΒΑΝΙΚΩΝ ΚΥΚΛΩΝ, στην Βοστώνη...

Να σας δούμε τώρα, λοιπόν, τριανταφυλλοπουπουλένια παπαγαλάκια του πολυπολιτισμού και της αυτοδιαλύσεως!


Κάνει κόµµα στην Αθήνα ο Τσενάι!

Έτοιµη η διακήρυξη του Δηµοκρατικού Κόµµατος των Αλßανοφώνων.

Τις αποσκευές του για την Ελλάδα, όπου θα ιδρύσει κόµµα Αλßανοφώνων, ετοιµάζει ο Οδυσσέας Τσενάι..

Ο Αλßανός που πριν από µερικά χρόνια ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων ως σηµαιοφόρος στην µαθητική παρέλαση, σπουδάζει Πολιτικές Επιστήµες στη Βοστόνη και θα πρωταγωνιστήσει στο εγχείρηµα της δηµιουργίας του "Δηµοκρατικού Κόµµατος των Αλßανοφώνων" στην Ελλάδα.

Η πολιτική

Μηδενός εξαιρουµένου, όλα τα πολιτικά κόµµατα της Αλßανίας συµφωνούν απόλυτα µε τη δηµιουργία κόµµατος Αλßανοφώνων στην Ελλάδα. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Κυρίως, όµως, διότι αυτό το κόµµα θα χρησιµοποιηθεί για να ισχυροποιηθεί ακόµ περισσότερο ο ρόλος της Αλßανίας στα Βαλκάνια.

Πέρα από τις επιφανειακές διαφορές τους, τα αλßανικά κόµµατα συµφωνούν στις θέσεις τους για τα εθνικά θέµατα αλλά και για τα θέµατα της αλßανικής οικονοµίας.

Δηλαδή, να λειτουργούν από κοινού και µε όλα τα µέσα που διαθέτουν ώστε η Αλßανία να προσδεθεί ακόµα πιο σφιχτά στο άρµα των ΗΠΑ, προκειµένου η χώρα τους να ελέγχει τη δραστηριότητα των πολιτικών και στρατιωτικών επιχειρήσεων του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια, από τη µία, και για να προστατευτεί έτσι ο ζωτικός της χώρος και τα εθνικά της συµφέροντα από την άλλη.

Όσο για την αλßανική οικονοµία , όλα τα αλßανικά κόµµατα έχουν συµφωνήσει ότι ο κύριος µοχλός της οικονοµικής ανάπτυξης της χώρας τους είναι τα τραπεζικά εµßάσµατα των Αλßανών µεταναστών προς την πατρίδα τους, αφού η Αλßανία δεν έχει τα περιθώρια να στηριχτεί στην παραγωγή ή στις υπηρεσίες.

Γι αυτό, άλλωστε, τα ίδια τα αλßανικά κόµµατα χρηµατοδοτούν ολόκληρες οικογένειες Αλßανών πολιτών µε τα πρώτα έξοδα εγκατάστασής τους σε ξένες χώρες, ενθαρρύνοντας έτσι τη µετανάστευση.

Εξ άλλου, όπως συζητείται εντός της αλßανικής κοινότητας στην Αθήνα, τα Ελληνικά πολιτικά κόµµατα έχουν διαψεύσει επανειληµµένα τις ελπίδες των Αλßανών για τα θέµατα που τους απασχολούν στη χώρα µας και δεν τους εκπροσωπούν πλέον... "Μέχρι στιγµής οι δεσµεύσεις των κυßερνήσεων δεν έχουν γίνει πράξη και το µαρτύριο των µεταναστών στην Ελλάδα συνεχίζεται" αναφέρουν µεταξύ άλλων. Όλα αυτά, όµως, δεν µπορούν να γίνουν χωρίς χρήµα.

Έτσι, πρωταγωνιστικό ρόλο στον συντονισµό του αλßανόφωνου στοιχείου πάντα στον κόσµο - ειδικότερα όµως όσον αφορά στα Βαλκάνια -, µε την επίσηµη γενική πολιτική του κράτους της Αλßανίας, έχει αναλάßει η Αλßανο-Αµερικανική Τράπεζα - η οποία λειτουργεί µε τρία καταστήµατα στην Ελλάδα.

Να σηµειωθεί ότι η American Bank of Albania ανήκει κατά 100% στο αλßανοαµερικανικό λόµπι και ιδρύθηκε στην πολιτεία Delaware των ΗΠΑ, το 1989, µε πράξη της κυßέρνησης των ΗΠΑ για την υποστήριξη της... δηµοκρατίας στις χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Επίσης, η ίδια τράπεζα είναι ο κύριος χρηµατοδότης των µεγαλύτερων εκδόσεων (εφηµερίδες, περιοδικά, ßιßλία κλπ.) στην αλßανική γλώσσα για τα Βαλκάνια. Και τα στελέχη της Αλßανο-Αµερικανικής Τράπεζας αλλά και τα µέλη του συµßουλίου του αλßανο-αµερικανικού λόµπι µπαινοßγαίνουν στον Λευκό Οίκο σαν να πρόκειται για το σαλόνι τους. Πολύ χαρακτηριστικά, ο επικεφαλής του αλßανο-αµερικανικού λόµπι είναι πρώην γερουσιαστής των ΗΠΑ. Επίσης, το λόµπι των Αλßανών στις ΗΠΑ έδειξε πολύ µεγάλο ενδιαφέρον για την υπόθεση Τσενάι.

Είναι γεγονός ότι συγχρηµατοδοτούν τις σπουδές του Οδυσσέα Τσενάι στις Πολιτικές Επιστήµες. Ανεπιßεßαίωτες πληροφορίες αναφέρουν ότι ο Τσενάι φοιτά στη Σχολή Ηγετών του Harvard, αφού έκανε ένα "πέρασµα" - για τα µάτια του κόσµου - από το τµήµα Φυσικής του Boston College.

Υποστηρικτές στην Ελλάδα
Τη δηµιουργία κόµµατος Αλßανοφώνων στην Ελλάδα ενθαρρύνουν, επίσης, εγχώριοι πολιτικοί αλλά και οικονοµικοί κύκλοι. Δηµοσιογραφικά συγκροτήµατα, εκδοτικοί οίκοι, µεγαλοµέτοχοι Ελληνικών ιδιωτικών καναλιών, κατασκευαστές δηµόσιων έργων, εµπορικά επιµελητήρια, πολιτικές οργανώσεις, µη-κυßερνητικές οργανώσεις κ.α. Το "Δηµοκρατικό Κόµµα των Αλßανοφώνων" υποστηρίζεται επίσης από εξωκοινοßουλευτικές συσπειρώσεις της Αριστεράς στη Ελλάδα, από Έλληνες αλßανικής καταγωγής που έχουν διακριθεί µέσα από τα Ελληνικά media, αλλά και Αλßανούς επιχειρηµατίες που ζουν και δραστηριοποιούνται στη χώρα µας..

Ο πατέρας Τσενάι

Ο πατέρας Τσενάι τώρα, εκτός από Λοχαγός των Αλßανικών Μυστικών Υπηρεσιών εκείνη την εποχή, ήταν και ένας από του πρωταγωνιστές του µεγαλύτερου οικονοµικού σκανδάλου που γνώρισε ποτέ η Αλßανία, εκείνου µε τις Πυραµίδες. Στην Ελλάδα ήρθε όχι ως φτωχός πλην τίµιος λαθροµετανάστης, αλλά για να αποφύγει τις απειλές για τη ζωή του και τη φυλακή από τις απάτες, σύµφωνα µε τον αλßανικό Τύπο, που είχε διαπράξει εκεί. Και για τη διακίνηση των χρηµάτων προς την Ελλάδα έAανε χρήση των Ελληνικών τραπεζικών υπηρεσιών.....

Αξίζει να σηµειωθεί ότι η οικογένεια Τσενάι είναι γνωστή οικογένεια Τσάµηδων από το Φίερε, περιοχή στην οποία κατέφυγαν υπό διωγµό πολλοί Τσάµηδες για τη συνεργασία που προσέφεραν κατά την διάρκεια της Κατοχής στους Γερµανούς.

Ταχίρ Μήτσι

Πρωταγωνιστικό ρόλο, επίσης, στη δηµιουργία του Κόµµατος των Αλßανοφώνων στην Ελλάδα θα έχει φυσικά και ο πρόεδρος του Συνδέσµου Αλßανών Μεταναστών Ταχίρ Μήτσι, αναγνωρίσιµος ιδιαίτερα µέσα από τις εκποµπές του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου αλλά και του Νίκου Ευαγγελάτου, αλλά και πολύ γνωστός για τις κατά καιρούς εµπρηστικές του δηλώσεις εις ßάρος των 0Ελλήνων. Πολύ πρόσφατα, µάλιστα, στις 13 Σεπτεµßρίου 2007, σε δηλώσεις του ανέφερε ότι το µαρτύριο των µεταναστών στην Ελλάδα συνεχίζεται και ότι "οι Αλßανοί στην Ελλάδα είναι σκλάßοι". Ο άνθρωπος, ßέßαια, στον οποίο θα στηριχτεί η πολιτική αυτή επιχείρηση για λογαριασµό των αλßανοφώνων στην Ελλάδα δεν είναι άλλος από τον Οδυσσέα Τσενάι, ο οποίος θα εµφανιστεί στην Ελληνική πολιτική σκηνή την κατάλληλη ψυχολογική στιγµή, όντας και προικισµένος µε όλα τα µυστικά της Πολιτικής Τέχνης από τα µεγαλύτερα σχολεία των ΗΠΑ.

EΠΙΘΕΣΗ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ

ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ. ΤΡΙΚΑΛΩΝ

Από τη Ν.Ε. Τρικάλων του ΛΑ.Ο.Σ εξεδώθει το παρακάτω δελτίο τύπου:

Είναι γεγονός ότι η δράση μας έχει ενοχλήσει πολλούς. Από το πολιτικό κατεστημένο της περιοχής μας μέχρι τους ντόπιους κουκουλουλοφόρους που φιλοδοξούν να γίνουν και αυτοί άξιοι συνεχιστές των Εξαρχειωτών συντρόφων τους.

Το πολιτικό κατεστημένο του νομού μας το αντιπαλεύουμε πολύ καλά μέχρι στιγμής, και η παρουσία μας στα πολιτικά πράγματα του νομού είναι σε ικανοποιητικό επίπεδο αυτή την περίοδο. Μας προέκυψαν όμως και οι «επαναστάτες» της πλάκας που εδώ και μήνες ξεθυμαίνουν στις τζαμαρίες των γραφείων μας.

Για την ιστορία λοιπόν, εδώ και καιρό «άγνωστοι» γράφουν σε τακτά χρονικά διαστήματα στις πινακίδες και στην είσοδο των γραφείων μας υβριστικά συνθήματα και προβαίνουν σε ασχήμιες γενικότερα.

Δεν ασχοληθήκαμε μαζί τους ιδιαίτερα γιατί έχουμε πολύ σοβαρότερα πράγματα να κάνουμε και ο χρόνος μας είναι πολύτιμος.

Στην συνέχεια μέσω της γνωστής ιστοσελίδας των Αθηνών που προφανέστατα έχει και στην πόλη μας τους ρουφιάνους της στοχοποίησαν μέλη της νεολαίας μας.

Δεν ασχοληθήκαμε και πάλι γιατί κουκούλα και ρουφιάνοι είναι έννοιες ταυτόσημες.

Επειδή όμως τα «παιδιά» είναι κακομαθημένα και συμπεριφέρονται σαν μαμμόθρεφτα που αν δεν τους δώσεις σημασία κλαίνε και πετάνε πράγματα στο πάτωμα, αποφάσισαν να «αναβαθμίσουν» τις επιθέσεις τους στις γνωστές για τις φασιστικές τους αντιλήψεις… τζαμαρίες των γραφείων μας.

Παραμονή λοιπόν της επετείου της επιθέσεως των Γερμανών στην Ελλάδα οι λαμπροί αυτοί «αγωνιστές» της ελευθερίας πέταξαν πέτρες στα γραφεία μας και έγραψαν με σπρέι στην είσοδο.

Αναμφίβολα η νίκη που πέτυχαν είναι μεγάλη.

Οι συγκεκριμένες τζαμαρίες είναι πια ..νεκρές.

Το κόμμα μας δέχθηκε στα Τρίκαλα ένα καίριο πλήγμά και οι «αγωνιστές» μπορούν να καμαρώνουν μέχρι…αυνανισμού για την πράξη τους.

Για να σοβαρευτούμε τώρα.

Με τα κακομαθημένα παιδάκια που το έβαλαν στα πόδια μόλις ένα περαστικός τους έβαλε τις φωνές από απόσταση πενήντα(!) μέτρων όταν αντιλήφθηκε τι κάνουν δεν θα ξανασχοληθούμε.

Είπαμε, έχουμε σοβαρότερα πράγματα να κάνουμε.

Τον λόγο έχει απλά η αστυνομία και η δικαιοσύνη.

Εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας αδιαφορώντας για τους «επαναστάτες» του γέλιου,( που τα σπυράκια της εφηβείας έχουν αφήσει βαθιά σημάδια επάνω τους) γιατί είμαστε βέβαιοι για το δίκαιο των ιδεών μας και την ορθότητα του πολιτικού μας λόγου.

Προχωράμε λοιπόν και σε όποιον αρέσει…

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ Ν.Ε. ΛΑ.Ο.Σ. ΛΑΡΙΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΩΝ ΟΧΥΡΩΝ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΜΕΤΑΞΑ

Εκδήλωση μνήμης για την μάχη των οχυρών Μεταξά

Με την μαζική και έντονη σε εθνικό παλμό παρουσία χιλιάδων Ελλήνων πατριωτών πραγματοποιήθηκαν την Κυριακή 5 Απριλίου οι εκδηλώσεις για την συμπλήρωση 68 χρονών από τις ηρωικές μάχες στα οχυρά Μεταξά, εναντίον των Γερμανών εισβολέων τον Απρίλιο του 1941.
Ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός, με πρωτοβουλία της Δημοτικής Επιτροπής Νέας Μηχανιώνας, έδωσε δυναμικό παρόν στις εκδηλώσεις των οχυρών Ρούπελ, όπου γράφτηκε άλλο ένα χρυσό έπος αντάξιο των ηρωικών μαχών Σαλαμίνας και Θερμοπύλων. Στεφάνια στην προτομή των ηρωικώς πεσόντων μαχητών του Ρούπελ κατέθεσαν εκ μέρους του ΛΑ.Ο.Σ. ο βουλευτής του νόμου Σερρών Ηλίας Πολατίδης, ο πρόεδρος της ΝΕ.Ο.Σ. Θεσσαλονίκης Γιάννης Παπαδημητρίου, ενώ το στεφάνι της Δημοτικής Επιτροπής Νέας Μηχανιώνας κατέθεσε ο υπεύθυνος νεολαίας Ηλίας Μοτζάκης.
Επίσης τα μέλη και οι φίλοι του ΛΑ.Ο.Σ. πραγματοποίησαν εκδήλωση τιμής και μνήμης προς τιμή του εθνικού κυβερνήτη και ηγέτη του ΟΧΙ Ιωάννη Μεταξά, στον χώρο όπου βρίσκεται η προτομή του, κοντά στην περιοχή οπού εκτυλίχθηκαν οι επικές μάχες του οχυρού Ρούπελ. Κατάθεση στεφάνου και χαιρετισμό στην εκδήλωση απηύθυνε ο βουλευτής Σερρών Ηλίας Πολατίδης, ο οποίος αφού αναφέρθηκε στης πρωτοβουλίες που πήραν τα τοπικά στελέχη του ΛΑ.Ο.Σ. για την επανατοποθέτηση της προτομής του Ιωάννη Μεταξά, καυτηρίασε την σκόπιμη παράλειψη από την επίσημη πολιτεία της συμβολής του αείμνηστου εθνικού ηγέτη στο νικηφόρο έπος των μαχών του 1940-41.

Αξίζει να σημειωθεί η μαζική παρουσία στελεχών του ΛΑ.Ο.Σ. στις εκδηλώσεις εθνικής μνήμης των οχυρών Ρούπελ, όπως των αντιπροέδρων της Νομαρχιακής Επιτροπής Λάρισας Χρήστου Μπέλτσιου και Γεώργιου Λεοντάρη, του υπεύθυνου Κεντρικής Ελλάδας της ΝΕ.Ο.Σ. Δημήτρη Τσιάρα, του υπεύθυνου νεολαίας της Δημοτικής Επιτροπής Θεσσαλονίκης Θανάση Μανουσάκη κ.α.

6 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 1941:ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΟΧΙ

Η οχυρωμένη γραμμή «Μεταξά» αποτελεί εκτεταμένο σύμπλεγμα οχυρών έργων, σύλληψη του αειμνήστου κυβερνήτου Ι. Μεταξά αξιωματικού του Μηχανικού. Το κολοσσιαίο αυτό έργο που εκτείνεται ως τη Νυμφαία, άνωθεν της Κομοτηνής, εντός 3,5 ετών ήταν πανέτοιμο. Εκτιμάται ότι μπορεί να αντέξει πυρηνικό χτύπημα 1 μεγατόνου, παρέχοντας και προστασία από πυρηνική μόλυνση στο προσωπικό.

Στις 6 Απριλίου 1941, στις 05:15 οι Γερμανοί άρχισαν επίθεση εφ΄ όλου του μήκους της οχυράς γραμμής. Εναντίον του ελληνικού στρατού επιτέθηκε ο ισχυρότερος στρατός της Ευρώπης με συντριπτική υπεροχή σε άνδρες, οπλισμό, πυροβολικό και αεροπορία. Η γενναιότητα και η αυτοθυσία των υπερασπιστών έφτασε στο επίπεδο εκείνων του αλβανικού μετώπου. Τα οχυρά υπερασπίζονται μεταξύ τους με τέλειο σχέδιο πυρός, από τους λαμπρούς Έλληνες αξιωματικούς είχαν προβλεφθεί όλοι οι πιθανοί ελιγμοί και τεχνάσματα των Γερμανών (Σεντάν, Γραμμή Μαζινώ, διελεύσεις ποταμίων κωλυμάτων), τους οποίους κυριολεκτικώς ξευτέλισαν.

Ο αγώνας αυτός στην ανατολική Μακεδονία και τη δυτική Θράκη ήταν εκ των προτέρων καταδικασμένος. Ήταν όμως αναγκαίο να διεξαχθεί για την τιμή του στρατού και του έθνους, όπως διεξάχθει και εκείνος στις Θερμοπύλες. Ακριβώς!

Οι συγκρούσεις είναι σφοδρές και οι μάχες γίνονται μέχρι σώμα με σώμα. Τα οχυρά αντιστέκονται και κρατάνε. Ωστόσο όμως η «άμυνα» των γιουγκοσλάβων σπάει και στις 9 Απριλίου εισέρχονται στη Θεσσαλονίκη. Η πολιτική ηγεσία... συνθηκολογεί.

Στις 10 Απριλίου το πρωί μπροστά στο οχυρό Παληουριώνες γερμανικό τάγμα παρατάσσεται για απόδοση τιμών προς τους ήρωες. Ο Έλληνας διοικητής του οχυρού Τ/χης Χατζηγεωργίου καλείται να το επιθεωρήσει. Η γερμανική σημαία υψώνεται μόνο όταν έχει φύγει και ο τελευταίος Έλληνας στρατιώτης. Το ίδιο θα συμβεί στα οχυρά Ρούπελ, Λίσσε, Περιθώρι, Εχίνος, Νυμφαία, Ιστίμπεη και Κελκαγιά.

Η φρουρά του στηρίγματος Ρουπέσκο συνεχίζει να πολεμάει μόνη της και το βράδυ διαφεύγει ανάμεσα από τους Γερμανούς, αθέατη! Ζωντανεύει το Χάνι της Γραβιάς. Οι αξιωματικοί παντού διατηρούν τα ξίφη τους και οι στρατιώτες αφήνονται ελεύθεροι. Οι Γερμανοί χάνουν 555 νεκρούς, 2134 τραυματίες και 170 αγνοούμενους. Οι ήρωες Έλληνες 1000 νεκρούς και τραυματίες μαζί.

Ο Δ/της της 72ης Μεραρχίας Πεζικού των Γερμανών δηλώνει: «Πολέμησα στην Πολωνία και τη Γαλλία αλλά πουθενά δε συνάντησα τόσο αποτελεσματική και φθοροποιό αντίδραση.»

Ο Στρατάρχης Φον Λίστ: «Οι Έλληνες υπερασπίστηκαν τη πατρίδα τους γενναίως... οι Γερμανοί να αντικρίζουν και να μεταχειριστούν τους Έλληνες στρατιώτες όπως αξίζει σε γενναίους άνδρες.»

Τέλος στις 4 Μαΐου στο Ράιχσταγκ ο Καγκελάριος της Γερμανίας Α. Χίτλερ είπε: «Χάρη της ιστορικής δικαιοσύνης είμαι υποχρεωμένος να παραδεχτώ ότι εξ΄ ’όσων αντιπάλων αντιμετωπίσαμε, μόνο ο Έλληνας στρατιώτης μας αντιμετώπισε με ηρωισμό, αυτοθυσία και ύψιστη περιφρόνηση προς το θάνατο.»

Δόξα και τιμή : στους ήρωες των οχυρών.

Στον λαό.

Στον Ιωάννη Μεταξά, ο οποίος παρέλαβε ένα διαλυμένο, άναρχο και ηττοπαθές κράτος και το κατέστησε ικανό να βαδίσει προς τη Δόξα για να συναντήσει τα πεπρωμένα της Φυλής. Είμαστε ο ανώτερος λαός του κόσμου όταν έχουμε και ανώτερη ηγεσία.

ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΘΝΟΣ

ΖΗΤΩ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ

Εκδήλωση στην Καρδίτσα για την επέτειο έναρξης του αγώνα της ΕΟΚΑ

Την Παρασκευή 3 Απριλίου, στις 8.30 μ.μ στο ξενοδοχείο «Κιέριον» θα πραγματοποιηθεί στην Καρδίτσα μία εκδήλωση προς τιμήν της επετείου της 1ης Απριλίου 1955 που αντιστοιχεί στην έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνος της ΕΟΚΑ.

Ο βουλευτής Αττικής του ΛΑ.Ο.Σ. Μάκης Βορίδης θα μιλήσει με θέμα:

«ΕΟΚΑ: Το πρώτο εθνικοαπελευθερωτικό αντάρτικο», ενώ το χρονικό του αγώνος της ΕΟΚΑ θα παρουσιάσει ο Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Καρδίτσης και της Νομαρχιακής Οργανώσεως του ΛΑ.Ο.Σ. Κώστας Καρδαράς.

Μετά το τέλος της ομιλίας, θα προβληθεί η ταινία – ντοκουμέντο «Ζήδρος». Πρόκειται για μια κλασσική πια ταινία που στο μεγαλύτερο μέρος της αποτελείται από αρχειακό υλικό (αγγλικά επίκαιρα κ.λπ.) της εποχής, συνδεδεμένο με καταπληκτικά αρμονικό τρόπο με το υπόλοιπο μέρος της και αφορά τη ζωή και τον ηρωικό θάνατο του ήρωα της ΕΟΚΑ Γρηγόρη Αυξεντίου, του υπαρχηγού της ΕΟΚΑ, του θρυλικού «Αϊτού του Μαχαιρά» που έφερε το αντάρτικο ψευδώνυμο «Ζήδρος», ο οποίος αφού για πολλά χρόνια με την δράση του, απετέλεσε τον εφιάλτη των Άγγλων, περικυκλωμένος στο κρησφύγετό του προτίμησε τον ηρωικό και μαρτυρικό θάνατο από την παράδοση σμιλεύοντας ένα ακόμη ηρωικό πρότυπο του Ελληνισμού.

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΗΣ ΠΑΝΤΕΙΟΥ

Οι κακοί Έλληνες και η εθνοκάθαρση της Μικράς Ασίας!

Η ΕΠΙΜΑΧΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΗΡΑΚΛΕΙΔΗ
ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗ

Σάλος έχει δημιουργηθεί στην Ελλάδα και στους όπου γης Έλληνες από τις δηλώσεις του καθηγητή της παντείου κ. Αλέξη Ηρακλείδη σύμφωνα με τις οποίες το 1919 οι έλληνες κάνανε εθνοκάθαρση εναντίον των Τούρκων.
Το Greek American News Agency εξασφάλισε ολόκληρη την δήλωση απάντηση (μέρος της οποίας δημοσίευσε η εφημερίδα ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ στο φύλλο της 29ης Μαρτίου 09) του πρώην Πρύτανη του Παντείου κ. Γιώργου Κοντογιώργη.
Ακολουθεί ολόκληρη η απάντηση.

«Υπάρχουν γεγονότα τα οποία εάν τα διάβαζε ένα παιδί ή και ένας μεγαλύτερος θα αισθανόταν ντροπή που είναι Έλληνας και αντίστοιχα γεγονότα των Τούρκων που δεν τους τα έχουν πει και θα αισθάνονταν ντροπή που είναι Τούρκοι. Όμως, η επίθεση το 1919 έγινε από τους Έλληνες. Έκαναν μεγάλα έκτροπα, σκότωναν παιδιά, γυναίκες, βίαζαν. Καίγανε το ένα χωριό και την μια κωμόπολη μετά την άλλη. Ουσιαστικά έγινε εθνοκάθαρση, περίπου ότι έκαναν οι Σέρβοι στην Βοσνία. Ακόμα και στα στρατιωτικά αρχεία και σε ιστορικά απομνημονεύματα λέγονται αυτά. Έχει βγει ένα καταπληκτικό βιβλίο του Πέτρου Κωστόπουλου ο οποίος λέει για τον πόλεμο και τη εθνοκάθαρση στο κομμάτι που αφορά την Μικρασιατική περίοδο το οποίο το ονομάζει κατάδυση στην κόλαση. Το βασίσε σε ότι λέγανε οι φαντάροι οι οποίοι αναγκάστηκαν να κάνουν εγκλήματα. Οι Έλληνες ήταν οι επιτιθέμενοι. Φωτιά και μπούρμπερη έως την Αγκυρα. Σκοτώνουν σφάζουν, η απόλυτη φρίκη, η απόλυτη ντροπή. Ντρέπεσαι που είσαι έλληνας»

(του Αλέξη Ηρακλείδη).

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΗ

Πρώτη παρατήρηση:

Οι θέσεις αυτές έχουν να κάμουν με τη συγκυρία που προκάλεσε το αίτημα της αναθεώρησης της ιστορίας. Το αίτημα αυτό εμφανίσθηκε πριν από λίγα χρόνια, όταν η Υπερδύναμη αποφάσισε να επικαλεσθεί το επιχείρημα της “δημοκρατίας” και των “δικαιωμάτων” ως όπλο για τη νομιμοποίηση της ηγεμονίας της στον κόσμο. Το «έθνος», στο πλαίσιο αυτό, εκτιμήθηκε ότι ήταν δυνατόν να εγείρει εμπόδια στο εγχείρημά της. Είναι προφανές ότι οι αξίες αυτές, για την Υπερδύναμη, αποτελούν μέσον, όχι αυτοσκοπό. Εάν επομένως πρόθεσή μας είναι να μην λειτουργήσουμε ως αντικειμενικοί απολογητές του ηγεμόνα, αλλά ως θεράποντες των ανθρωπιστικών αξιών, θα πρέπει να σταθούμε απέναντι στην προσέγγιση της πολιτικής ως δύναμης την οποία στις διακρατικές σχέσεις διακινούν καταφανώς οι ισχυροί. Δεν είδα όμως κανέναν από τους ηρακλείς αυτούς των αξιών του ανθρώπου να ορθώνεται κατά της επιλογής αυτής της Υπερδύναμης.

Δεύτερη παρατήρηση:

Αφορά στην ίδια την έννοια της εθνοκάθαρσης. Ο ακαδημαϊκός δάσκαλος, και όταν ακόμη ομιλεί ως πολίτης, οφείλει να έχει κατά νουν ότι οι έννοιες είναι ακριβείς. Δεν έχουν δηλαδή το περιεχόμενο που υπαγορεύει το πάθος, ο φανατισμός ή η συγκυρία. Διότι διδάσκει και, το χειρότερο, εκτίθεται.
Η έννοια της εθνοκάθαρσης είναι καταχωρημένη στη διεθνή βιβλιογραφία, δεν είναι άγνωστη. Ακόμη και αν υποθέσουμε ότι όλα όσα επικαλείται ο καλός συνάδελφος είναι αληθή, θα έπρεπε να γνωρίζει ότι δεν συγκροτούν την έννοια της εθνοκάθαρσης. Καταγράφονται στις συνθήκες του πολέμου της εποχής. Τουλάχιστον μέχρι και τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, για να μην πω μέχρι σήμερα, οι παράπλευρες απώλειες του πολέμου είναι σαφώς μεγαλύτερες από εκείνες του πεδίου της μάχης. Μήπως πρέπει να υπενθυμίσω τις τρομακτικές απώλειες αμάχων στο Ιράκ που συσσωρεύθηκαν μέχρι σήμερα ή πρόσφατα στην Παλαιστίνη;
Οπωσδήποτε, είναι τουλάχιστον ανήθικο να προβάλλονται τα επακόλουθα του πολέμου θύματα της μιας πλευράς ως αντιστάθμισμα της γενοκτονίας που επιχείρησε συστηματικά η άλλη. Διότι εντέλει η σκληρότητα του πολέμου συναρτάται με τα αίτια που τον προκαλεί. Ο πόλεμος της Μικρασίας, ακόμη και αν προς στιγμήν αγνοήσουμε τις επιβαρύνσεις της κατάκτησης, δεν είναι άσχετος με τη στρατηγική για την εθνοκάθαρση που έθεσαν σε εφαρμογή οι Τούρκοι στο γύρισμα του 20ου αιώνα και η οποία απέβλεπε στην εξόντωση του έθνους των Αρμενίων και των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.

Τρίτη παρατήρηση:

Ο πόλεμος της Μικράς Ασίας, όπως κάθε πόλεμος, δεν αποτιμάται από τον αριθμό των θυμάτων, αλλά από το διακύβευμά του. Το διακύβευμα, είτε μας αρέσει είτε όχι, ήταν η εθνική ολοκλήρωση. Η μικρασιατική εκστρατεία αποτελεί την τελευταία πράξη του εγχειρήματος για τη μερική ανατροπή του αποτελέσματος της κατάκτησης που ολοκληρώθηκε το 1453. Αυτό που έγινε στη Μικρά Ασία αποτελεί συνέχεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Και τότε οι Έλληνες ήσαν οι «επιτιθέμενοι», όπως και πολλές φορές αργότερα (π.χ. στους βαλκανικούς πολέμους), αφού αυτοί ήσαν εκείνοι που ως υπόδουλοι επεδίωκαν την ελευθερία τους.
Αν αρνούμαστε στους Έλληνες της Μικράς Ασίας το νόμιμο δικαίωμα της ελευθερίας γιατί να το δεχθούμε για τους Έλληνες της Πελοποννήσου και της Στερεάς το 1821; Και γιατί άραγε, αφού “μας κόφτουν” οι ελευθερίες και τα δικαιώματα δεν αντιστρέφουμε το ερώτημα, καταλογίζοντας στους Τούρκους την άρνησή τους να αποδώσουν την ελευθερία στους Έλληνες; Θα είχε γίνει η Επανάσταση του ‘21 ή ο μικρασιατικός πόλεμος -και οι φρικαλεότητές του- αν οι Τούρκοι δεν επέμεναν να συμπεριφέρονται ως κατακτητές;
Φυσικά είναι ανόητο να προσποιούμαστε ότι δεν αντιλαμβανόμαστε τη διαφορά ανάμεσα στον “επιτιθέμενο” με πρόσημο το διακύβευμα της εθνικής ελευθερίας ή, ακόμη, ανάμεσα στο σκοπούμενο, την απελευθέρωση των Ελλήνων στις προαιώνιες εστίες τους, και στην, ανόητη έως εγκληματική κατά τα άλλα, στρατηγική της προέλασης προς την Άγκυρα.

Η τελευταία επισήμανση συνδέεται με το προσχηματικό μέρος της αντίδρασης.

Οι θιασώτες της άποψης αυτής διατείνονται ότι έτσι επιτίθενται στον ελληνικό εθνικισμό. Στην πραγματικότητα, δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να μεταβάλλονται οι ίδιοι σε “βαποράκια” του εθνικισμού του “άλλου” - εν προκειμένω του τουρκικού - τον οποίο εξαγνίζουν στις χειρότερες πτυχές του, καθώς και σε όχημα για τη νομιμοποίηση του εγχειρήματος του Ηγεμόνα να θέσει στην υπηρεσία της ιμπεριαλιστικής του ισχύος τα δικαιώματα του ανθρώπου.
Δεν αντιλαμβάνονται, μάλιστα, ότι οι μνήμες στα εκατομμύρια θύματα της μικρασιατικής εθνοκάθαρσης είναι νωπές. Και όταν πληγώνει κανείς τη μνήμη του θύματος είναι σαν να οπλίζει το χέρι του με θυμό.
Αυτό που προκαλεί εντύπωση στους κύκλους αυτούς, ωστόσο, είναι ότι επιλέγουν σταθερά τους αφορισμούς και την αυθεντία της νομιζόμενης ορθοφροσύνης, ουδέποτε όμως τον διάλογο με τους αντιφρονούντες.
Δεν αντιλαμβάνονται όμως ότι έτσι συμπεριφέρονται ως κοινοί “ταλιμπανιστές” του φονταμενταλισμού της νεοτερικότητας, αντί ως εκ της θέσεώς τους να διδάσκουν την ελευθερία.

ΞΕΝΟΔΟΥΛΟΣ ΑΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ

Κατευθυνόμενος ‘’αντιεθνικισμός’’

Γνωρίζουμε πως αυτού του είδους τα ‘’αντιεθνικιστικά’’ ιδεολογήματα έχουν παραχθεί και διαχέονται από συγκεκριμένα κέντρα, έχουν πολιτικούς πάτρωνες, χρηματοδότες και καλοπληρωμένους τελάληδες στα μεγάλα μέσα ενημέρωσης. Το αμερικανο-νατοϊκό Κέντρο για τη Δημοκρατία και τη Συμφιλίωση στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, το γνωστό CDRSEE, εργάζεται σ’ αυτή την κατεύθυνση εδώ και 10 χρόνια μέσω του Κοινού του Προγράμματος Ιστορίας (JHP, ήτοι Joint History Project) που έχει συγκροτήσει. Για να αντιληφθούμε πώς συνδέεται η πολεμική κατά των μαθητικών παρελάσεων με το έργο του CDRSEE, ας λάβουμε υπόψη ότι αυτό άρχισε τις εργασίες του με τη Διάσκεψη της Χάλκης το 1999, που είχε ως θέμα: ''Εθνική Μνήμη στη Νοτιοανατολική Ευρώπη'. Η Διάσκεψη της Χάλκης είχε εστιαστεί σε 3 κύρια θέματα:

1ο. Η παραγωγή της εθνικής μνήμης·

2ο. Η εφαρμογή της εθνικής μνήμης·

3ο. Η μετάδοση της εθνικής μνήμης.

Στην ιστοσελίδα του CDRSEE διαβάζουμε (σε μετάφραση) πως: «Το JHP αποσκοπεί στη μακροπρόθεσμη αναθεώρηση της εθνοκεντρικής σχολικής διδασκαλίας (…)

Το έργο στοχεύει στη δημιουργία και διατήρηση ενός δικτύου για να εξισορροπηθεί η εθνικιστική ιδεολογία (…)

Η ιστορία είναι στο επίκεντρο της διαδικασίας, προσπάθεια που τονίζει την ανάγκη να αμφισβητηθούν ορισμένες εθνοτικές / εθνικο-ιστορικές αλήθειες

(…) Θα καταρτίσει ένα δίκτυο μεταξύ ακαδημαϊκών ιδρυμάτων σε 13 χώρες της Νοτιοανατολικής Ευρώπης ως αντίβαρο στις υπάρχουσες ομάδες της εθνικιστικής ιδεολογίας (…)

Η Διάσκεψη επικεντρώνεται στις πολιτιστικές πτυχές του εθνικισμού, τόσο ως κοσμική θρησκεία όσο και ως πολιτιστική κατασκευή (γλώσσα, λογοτεχνία, κλπ.)…

Η εθνική μνήμη αποτελεί το επίκεντρο της προσοχής

Διαπιστώνουμε πως εμπνευστές και πρωτοπόροι του ‘’αντιεθνικιστικού’’ αγώνα δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, η Αντιρατσιστική Κίνηση, η Πρωτοβουλία Εκπαιδευτικών κλπ. αλλά το CDRSEE και το Κοινό του Πρόγραμμα Ιστορίας. Παράγωγο και μοχλός της ευρωατλαντικής στρατηγικής του ΝΑΤΟ και του ΟΑΣΕ, το CDRSEE υποστηρίζεται από ‘’τις πλουσιοπάροχες δωρεές’’ των παρακάτω ευαγών και ‘’ντούρων αριστερών’’ ιδρυμάτων:

· το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ,

· τον Οργανισμό των Ηνωμένων Πολιτειών για τη Διεθνή Ανάπτυξη (USAID).

· Το Υπουργείο Εξωτερικών της Μεγάλης Βρετανίας,

· το Υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας,

· το Βασιλικό Υπουργείο Εξωτερικών της Νορβηγίας,

· το Open Society Institute του Τζωρτζ Σόρος, κ.α.

Πρόκειται για ένα καλοστημένο αμερικανο-νατοϊκό σχέδιο ανατροπής και χειρισμού των συνειδήσεων και των εθνικών ταυτοτήτων στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, και δη στην Ελλάδα, μέσω της διείσδυσης και του ελέγχου της εκπαίδευσης, και όχι μόνο.

Τι αντιπροτείνουν

Είναι οι παρελάσεις ο μοναδικός και αναντικατάσταος τρόπος συμμετοχής των σχολείων στον εθνικό εορτασμό;

Όχι βέβαια!

Αποτελεί μακρά παράδοση στον τόπο μας οι εορτασμοί, εκτός από την καθιερωμένη θρησκευτική τελετή και τη δοξολογία, να γίνονται με δημόσιους πανηγυρισμούς, χορούς και τραγούδια, με λαμπαδηφορίες, με διεξαγωγή αθλητικών και καλλιτεχνικών αγώνων κ.α.

Οι πολέμιοι των παρελάσεων, όμως, δεν προτείνουν κανέναν από αυτούς ή, έστω, κάποιο άλλο τρόπο συμμετοχής των σχολείων στο δημόσιο εορτασμό των εθνικών επετείων.

Εκείνο που προτείνουν είναι «η αντικατάστασή τους με εκδηλώσεις και δραστηριότητες στα σχολεία που θα δίνουν τη δυνατότητα ουσιαστικής εμβάθυνσης στα ιστορικά γεγονότα».

Το αίτημά τους είναι ξεκάθαρο:

Δεν ζητούν απλά την κατάργηση των παρελάσεων.

Ζητούν το κλείσιμο των μαθητών στα σχολεία και την καθολική αποχή και αποστασιοποίηση των σχολείων απ’ το δημόσιο εορτασμό!

Η πρότασή τους σημαίνει πως την ημέρα των εθνικών επετείων τα σχολεία δεν θα έχουν απολύτως καμία δημόσια παρουσία και συμμετοχή στον εθνικό εορτασμό:

Ούτε καν στη δοξολογία!

Ας μην ξεχνάμε πως στο μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής επικράτειας, σε πόλεις, κωμοπόλεις και χωριά δεν παρελαύνουν στρατιωτικά τμήματα.

Εκεί οι μαθητικές παρελάσεις είναι η ψυχή, είναι το επίκεντρο του εθνικού εορτασμού.

Η πρόταση των πολεμίων τους οδηγεί με βεβαιότητα στην κατάργηση αυτού καθαυτού του εορτασμού στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας μας.

Υπάρχει όμως και κάτι άλλο σημαντικό:

Οι εκπαιδευτικοί που συμμερίζονται τις ‘’πρωτοπόρες αντιεθνικιστικές’’ απόψεις, στα σχολεία προωθούν ενεργά την κατάργηση των ενιαίων σχολικών γιορτών στις αίθουσες εκδηλώσεων. Αντί αυτών προτείνουν την μέσα στις τάξεις ανάγνωση επετειακών κειμένων (που περιλαμβάνονται στα σχολικά βιβλία) και εναλλακτικές συζητήσεις με τους μαθητές επί των ιστορικών συμβάντων.

Σημειωτέον, πως τα κείμενα αυτά, ούτως ή άλλως αποτελούν μέρος της ύλης του μαθήματος της Γλώσσας.

Δηλαδή, οι ‘’αντιεθνικιστές’’ μέσα στα σχολεία παλεύουν για την κατάργηση των ενιαίων σχολικών γιορτών ισχυριζόμενοι πως η κατά μόνας (δηλαδή κατά τάξη) ανάγνωση κειμένων κλπ είναι επαρκής και συνεπώς περιττεύει άλλος εορτασμός.

Εν κατακλείδι, η ‘’εναλλακτική’’ πρόταση του Συνασπισμού και των λοιπών να αντικατασταθούν οι μαθητικές παρελάσεις από «εκδηλώσεις και δραστηριότητες στα σχολεία που θα δίνουν τη δυνατότητα ουσιαστικής εμβάθυνσης στα ιστορικά γεγονότα» οδηγεί μαθηματικά στην κατάργηση των εθνικών γιορτών και στα σχολεία.

Είναι γεγονός πως οι δάσκαλοι που έχουν προσχωρήσει συνειδητά στις απόψεις αυτών των πρωτοπόρων, δεν τελούν και δε συμμετέχουν πλέον στους σχολικούς εθνικούς εορτασμούς.

Όλοι αυτοί δεν ξεγελούν πλέον κανένα:

Στόχος τους είναι η υποστολή και η γενική απαξίωση των εθνικών εορτών.

Στόχος τους είναι η απονεύρωση και αποσάθρωση της ιστορικής μνήμης των μαθητών μας. Στόχος τους είναι η καταστροφή της εθνικής ταυτότητας, η μετατροπή μας σε απολιτισμικά, απρόσωπα, χωρίς μνήμη και αξιοπρεπές μέλλον υποκείμενα.

Διαστροφή εννοιών και παραχάραξη της ιστορικής αλήθειας.

α. Πολυεργαλείο στα χέρια των ‘’αντιεθνικιστών’’ είναι η διαστροφική γιγάντωση της έννοιας εθνικισμός, με τρόπο που εξαλείφει και απορροφά ως συνώνυμές του τις έννοιες εθνισμός και πατριωτισμός. Η θετική ενασχόληση με το έθνος και την πατρίδα στιγματίζεται πάραυτα ως εθνικισμός, σωβινισμός και πατριδοκαπηλία! Ό,τι το εθνικό διαστρέφεται σε σωβινισμό!

Προϋπόθεση κάθε συνεννόησης είναι η εννοιολογική αποσαφήνιση των λέξεων.

Αναζητήσαμε, λοιπόν, μια έγκυρη, σύγχρονη και ευρείας αποδοχής εννοιολογική βάση της λέξης ‘’εθνικισμός’’, προσφεύγοντας στο λεξικό Μπαμπινιώτη.

Στο λεξικό αυτό οι λέξεις εθνικισμός και εθνισμός ορίζονται ως εξής: «Εθνικισμός:

1. Υπερβολική και αποκλειστική προσήλωση προς την ιδέα του έθνους και των εθνικών ιδεωδών, με κύριο χαρακτηριστικό τη διάκριση των εθνών σε ανώτερα και κατώτερα και τη διάθεση επιβολής των πρώτων στα δεύτερα.

2. η έντονη προβολή της εθνικής ταυτότητας, κυρίως όταν συνδέεται με τάσεις αποσχίσεως ή επεκτάσεως.» «Εθνισμός: Η συνείδηση ότι ανήκει κανείς σε συγκεκριμένο έθνος και το πατριωτικό αίσθημα που προκύπτει από αυτήν. Συνώνυμα: εθνική συνείδηση, πατριωτισμός, φιλοπατρία.»

Από τους ορισμούς αυτούς προκύπτει ότι οι έχοντες αμυντικό και εθνικοαπελευθερωρικό περιεχόμενο εθνικοί εορτασμοί της 25ης Μαρτίου και της 28ης Οκτωβρίου, καθώς και η συμμετοχή των μαθητών μας σ’ αυτούς, δεν έχουν απολύτως καμιά σχέση με τον κακώς ενοούμενο εθνικισμό .

Προκύπτει, επίσης, ότι οι κεκράχτες της εθνικής αποδόμησης διαστρέφουν τις έννοιες, μετερχόμενοι αθέμιτα μέσα που δεν αρμόζουν σε προοδευτικούς ανθρώπους, αλλά σε θιασώτες των μεθόδων που περιγράφει ο Όργουελ.

β. Επωδός των επικριτών των παρελάσεων είναι πως αυτές «αποτελούν κληρονομιά της δικτατορίας του Μεταξά, απ΄ το 1936», ότι ως θεσμός «καθιερώθηκε από το καθεστώς της 4ης Αυγούστου».

Κατανοούμε τη σπουδή τους να δημιουργήσουν ένα ακατάλυτο δεσμό μεταξύ ακροδεξιάς – εθνικισμού – παρέλασης. Τους χρησιμεύει ως πολιορκητικός κριός στον αγώνα τους.

Δυστυχώς, όμως, για άλλη μια φορά διολισθαίνουν στη χρήση ανέντιμων μέσων και μεθόδων.

Όπως θα δείξουμε στη συνέχεια, οι προαναφερθέντες ισχυρισμοί είναι ψευδείς: Ένας τέτοιος δεσμός δεν είναι παρά μια ψευδεπίγραφη κατασκευή.

Ας ταξιδέψουμε στα 1899.

Στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ της 26ης Μαρτίου διαβάζουμε:

«Μετά την δοξολογίαν τα παρατεταγμένα σώματα παρήλασαν με την μουσικήν επικεφαλής δια της οδού Σταδίου. Ιδιαιτέραν αίσθησιν έκαμεν η πρώτην φοράν εφέτος γενομένη παρέλασις των μαθητών των νομαρχιακών σχολείων Αττικής κατά τετράδες βαινόντων με την ελληνικήν σημαίαν εμπρός. Οι μικροί μαθητές με κανονικότατον βάδισμα (…) έψαλλον πατριωτικά άσματα μεταδίδοντα παντού την συγκίνησιν και τον ενθουσιασμόν. Η παρέλασις εκείνη των χιλίων παιδίων έδωκε μίαν εξαιρετικήν ζωήν εις την εορτήν (…) Εύγε εις τον έχοντα την ωραίαν ιδέαν κ. Μιχαλόπουλον επιθεωρητήν των σχολείων.»

Κατά τον εορτασμό του 1914, διαπιστώνουμε από την ίδια εφημερίδα (26/3/1914) πως οι μαθητές των σχολείων του Πειραιά προσήλθαν συντεταγμένοι στη δοξολογία, κρατώντας ταινίες γαλανόλευκες.

Στο Άργος οι μαθητές συμμετείχαν σε πομπή λαμπαδηφορίας άδοντας πατριωτικά τραγούδια. Λαμπαδηφορία έγινε, επίσης, στη Λάρισα με τη συμμετοχή των σχολείων και του στρατού.

Στην Κέρκυρα οι μαθητές όλων των σχολείων προσήλθαν το πρωί στη δοξολογία, ενώ «την νύκτα εγένετο λαμπρά παρέλασις προ των Ανακτόρων και δια των κεντρικοτέρων οδών, των στρατιωτικών λαμπαδηφορούντων, των δε μαθητών του Γυμνασίου μετά ανηρτημένων ενετικών φανών τη συνοδεία της μουσικής Ρομποτή έψαλλον το εμπνευσμένο εμβατήριο ‘’Ήπειρος’’»

Την ίδια μέρα στην Αθήνα στα πλαίσια του εορτασμού της 25ης Μαρτίου «συνήλθον άπαντες αι Ισραηλίται εις την ενταύθα συναγωγήν και ετέλεσαν δοξολογίαν επ’ ευκαιρία της Εθνικής εορτής».

Οποία διάψευση των ψευδώνυμων ‘’αντιρατσιστών’’!

Το 1926 στην Αθήνα ο εορτασμός έγινε στο Παναθηναϊκό Στάδιο.

Σύμφωνα με την εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ υπήρξε πρωτοφανής συρροή πλήθους: «Προ του Σταδίου είχε παραταχθή τάγμα του 1ου Συντάγματος και άνδρες της αστυνομίας πόλεων (…) Άλλα στρατιωτικά τμήματα είχον παραταχθή επί των μικρών οδών των αγουσών εις το Στάδιον (…) Μέχρι τις 10:30 είχε τελειώση η προσέλευσις των σχολείων, των προσκόπων, των μαθητριών, των Λυκείων, κτλ». Μετά την προσέλευση των επισήμων σχηματίστηκε εκκλησιαστική πομπή και τελέστηκε η δοξολογία. Ακολούθησε χορός. «Μετά τον χορόν επρόκειτο να παρελάσουν ενώπιον των επισήμων τα σχολεία (…) Το πλήθος που είχε συρρεύσει εντός του στίβου καθίστα αδύνατον την παρέλασιν».

Δεν έχουμε χρεία και άλλων μαρτυριών. Οι προαναφερθείσες τεκμηριώνουν αδιάσειστα ότι η συμμετοχή των σχολείων αποτελούσε πανελλαδικά μέρος του εθνικού εορτασμού της 25ης Μαρτίου, δεκαετίες προ της δικτατορίας του Ι. Μεταξά.

Οι ‘’αντιεθνικιστές’’ μας αποδείχνεται πως όταν δε βολεύονται με την αλήθεια, δε διστάζουν να την κακοποιήσουν.

Σημαντικό γεγονός, επίσης, είναι ότι καθ’ όλη αυτή την περίοδο στον εθνικό εορτασμό συμμετείχαν και τα Σωματεία των εργαζομένων, τα οποία προσέρχονταν στη δοξολογία με τις σημαίες τους.

Η πλαστογραφημένη ταύτηση των μαθητικών παρελάσεων με το μεταξικό καθεστώς καταρρίπτεται πανηγυρικά.

Κάτι περισσότερο: Η έμπρακτη και πάνδημη επιδοκιμασία των μαθητικών παρελάσεων από τον ελληνικό λαό καθώς και από όλες τις δημοκρατικές κυβερνήσεις μετά τη μεταπολίτευση αποτελούν αδιάσειστα τεκμήρια του γνήσιου λαϊκού και δημοκρατικού τους χαρακτήρα.

Οι ισχυρισμοί των ‘’αντιεθνικιστών’’ πως «οι μαθητικές παρελάσεις συνάδουν με την αισθητική και την κουλτούρα ολοκληρωτικών καθεστώτων», είναι ύβρεις σε βάρος του ελληνικού λαού και της πρόσφατης ιστορίας του.

Είναι η ελιτίστικη και αήθης προπέτειά τους αυτή που διίσταται προς την δημοκρατική κουλτούρα και την αισθητική του ελληνικού λαού.

Ήταν πρώτη του Απρίλη...

Ήταν πρώτη του Απρίλη του 1955. Ήταν στην Κύπρο μας. Μια Κύπρο που βρισκόταν υπό τον αποικιακό ζυγό των Βρετανων. Σε μία περίοδο μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου οι «νικητές», οι «δημοκράτες», οι «πολιτισμένοι»΄Άγγλοι, δεν τήρησαν καμία από τις υποσχέσεις τους έναντι του Ελληνισμού. Οι Άγγλοι, που ο Έλληνας τους έκρυβε στην κατοχή με κίνδυνο την ζωή του, οι Άγγλοι που έπαιξαν βρώμικο ρόλο στα Δεκεμβριανά, το ίδιο ακριβώς που έκαναν με τις οργανώσεις αντίστασης στην κατοχή...Αυτοί λοιπόν, οι «ευγενείς», αυτοί οι στυγνοί αποικιοκράτες, την 1η Απριλίου του ΄55, ένοιωσαν το ξέσπασμα ενός λαού που όρθωσε το ανάστημά του. Με την καθοδήγηση του συνταγματάρχη Γεωργίου Γρίβα, του αρχηγού της θρυλικής «Χ», ιδρύεται η ΕΟΚΑ, η οργάνωση που έγραψε χρυσές σελίδες δόξας και αγώνα. Και ξεκινά το χρονικό του αγώνα για την Ένωση με την Ελλάδα. Ξεκίνησε άνοιξη. Όταν η φύση βγάζει τον πιο ωραίο της εαυτό. Έτσι και τότε, ο Ελληνισμός έδωσε τον πιο όμορφο του εαυτό. Με εκρήξεις βομβών, προκηρύξεις και άλλες ενέργειες, οι Κύπριοι δηλώνουν την απόφασή τους για Ελευθερία και Ένωση. Τις πρώτες μέρες του αγώνα, ο πρώτος νεκρός: ο αγωνιστής της ΕΟΚΑ Παντελής Μόδεστος. Και μετά, η μία ηρωική στιγμή μετά την άλλη. Ηρωισμός, λεβεντιά, και πάνω από όλα Τιμή και Υπερηφάνεια. Στα βουνά οι αντάρτες της ΕΟΚΑ τσακίζουν στην κυριολεξία τον Βρετανό δυνάστη. Στις πόλεις διαδηλώσεις σε καθημερινή βάση. Αντίσταση, δολιοφθορές εμπρησμοί και κτυπήματα που λυγίζουν την αγγλική κατοχή. Στη συνέχεια οι νεκροί ήρωες αυξάνονται μέρα με την ημέρα. Καραολής, Δημητρίου, Λένας, Μάτσης, Πέττας.. Ευαγόρας Παλληκαρίδης, ο πιο μικρός ήρωας, πηγαίνει στην αγχόνη γελώντας και τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο. Αρνείται να του κλείσουν τα μάτια, όπως η βασίλισσα των άγγλων Ελισσάβετ του αρνήθηκε την χάρη, ύστερα από την κινητοποίηση που υπήρξε σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Ο αχυρώνας του Λιοπετρίου και η θυσία του Αυξεντίου στο Μαχαιρά, γίνονται τα νέα ορόσημα του Ελληνισμού. Το νέο Κούγκι και Σούλι. Και όλα ξεκίνησαν πρώτη Απρίλη. Την ημέρα που από μία παράδοση λέγονται ψέματα. Αυτό όμως δεν ήταν ψέμα. Ήταν το ξέσπασμα. Ήταν ένα κίνημα καθαρά αντιιμπεριαλιστικό με χαρακτήρα ξεκάθαρα εθνικιστικό. Ένα παράδειγμα προς μίμηση σε όσους αγωνίζονται για τα ιδανικά τους σε όλο τον κόσμο. Ο αγώνας αυτός τελείωσε. Οι αγωνιστές της ΕΟΚΑ άφησαν τα όπλα και οι γαλανόλευκες κυματίζουν παντού. Μα η Ένωση δεν ήρθε. Ήρθε ένας συμβιβασμός. Και η Κύπρος μας, μετά από την εισβολή του 1974, είναι μισή, σαν συνέπεια της προδοσίας του παλαιοπολιτικού κατεστημένου και των σχεδίων ξένων δυνάμεων και παραμένει έτσι. Η απόρριψη του Σχεδίου Ανάν με συντριπτική πλειοψηφία, με πρωτεργάτη τον αείμνηστο Πρόεδρο Τάσσο Παπαδόπουλο, τον τελευταίο Πατριώτη Ηγέτη, μία νότα αισιοδοξίας μέσα στο θολό πολιτικό τοπίο. Δυστυχώς η ανάδειξη του σταλινικού Χριστόφια στην προεδρία με την στήριξη της πουλημένης ψευτοδεξιάς του πάλαι ποτέ πατριωτικού ΔΗΣΥ, επιταχύνει δυστυχώς τις αρνητικές εξελίξεις για τον Κυπριακό Ελληνισμό. Τα τετελεσμένα της εισβολής έχουν παγιοποιηθεί, η διχοτόμηση του νησιού επίσης. Τα σχολικά βιβλία αλλάζουν πλέον γιατί οι νέοι δεν πρέπει να μαθαίνουν την αληθινή ιστορία, η ελληνική σημαία τείνει να μην υψώνεται, η Εθνοφρουρά σταδιακά θα περιορίζεται, μέχρι να καταργηθεί. Όλα όσα δεν έκανε ο Αττίλας, τα δρομολογούν οι υποτακτικοί των νεοταξικών λογικών, μαρξιστές και φιλελεύθεροι. Μέσα σε όλα αυτά μία άνοιξη έρχεται. Το πατριωτικό κίνημα που γεννιέται στην Κύπρο. Κίνημα Εθνικής Αντίστασης. Πρώτη Γραμμή. Συνέχεια του τιμημένου αγώνα της ΕΟΚΑ. Ένα Κίνημα μέσα από τη νεολαία. Όπως τότε την 1η του Απρίλη του ΄55...

Εκδήλωση στην Καρδίτσα για την επέτειο έναρξης του αγώνα της ΕΟΚΑ

Την Παρασκευή 3 Απριλίου, στις 8.30 μ.μ στο ξενοδοχείο «Κιέριον» θα πραγματοποιηθεί στην Καρδίτσα μία εκδήλωση προς τιμήν της επετείου της 1ης Απριλίου 1955 που αντιστοιχεί στην έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνος της ΕΟΚΑ. Ο βουλευτής Αττικής του ΛΑ.Ο.Σ. Μάκης Βορίδης θα μιλήσει με θέμα: «ΕΟΚΑ: Το πρώτο εθνικοαπελευθερωτικό αντάρτικο», ενώ το χρονικό του αγώνος της ΕΟΚΑ θα παρουσιάσει ο Πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Καρδίτσης και της Νομαρχιακής Οργανώσεως του ΛΑ.Ο.Σ. Κώστας Καρδαράς.

Μετά το τέλος της ομιλίας, θα προβληθεί η ταινία – ντοκουμέντο «Ζήδρος». Πρόκειται για μια κλασσική πια ταινία που στο μεγαλύτερο μέρος της αποτελείται από αρχειακό υλικό (αγγλικά επίκαιρα κ.λπ.) της εποχής, συνδεδεμένο με καταπληκτικά αρμονικό τρόπο με το υπόλοιπο μέρος της και αφορά τη ζωή και τον ηρωικό θάνατο του ήρωα της ΕΟΚΑ Γρηγόρη Αυξεντίου, του υπαρχηγού της ΕΟΚΑ, του θρυλικού «Αϊτού του Μαχαιρά» που έφερε το αντάρτικο ψευδώνυμο «Ζήδρος», ο οποίος αφού για πολλά χρόνια με την δράση του, απετέλεσε τον εφιάλτη των Άγγλων, περικυκλωμένος στο κρησφύγετό του προτίμησε τον ηρωικό και μαρτυρικό θάνατο από την παράδοση σμιλεύοντας ένα ακόμη ηρωικό πρότυπο του Ελληνισμού.

Ημερίδα του Patria στην Γλυφάδα με θέμα την γενιά των 700 ευρώ

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 29 Μαρτίου η ημερίδα του περιοδικού Patria με θέμα «Γενιά των 700 ευρώ και πολυπολιτισμικότητα».

Η αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Γλυφάδας, αν και με κάποια καθυστέρηση λόγω αλλαγής της ώρας, γέμισε με ανθρώπους που συμμετείχαν σε μία από τις πιο ενδιαφέρουσες συναντήσεις από την αρχή του έτους.
Την συζήτηση άνοιξε, καλωσορίζοντας τους παρευρισκομένους ο δήμαρχος Γλυφάδας Ιωάννης Θεοδωρόπουλος, ο οποίος τόνισε ότι τέτοιου είδους συζητήσεις, με τέτοιου είδους θεματολογία είναι αναγκαίες, σήμερα που βρισκόμαστε στην μέση της οικονομικής κρίσης. Κάθε σπίτι στην Γλυφάδα όπως ανέφερε έχει άμεσα προβλήματα από αυτή την κατάσταση όπως ανέφερε. Αμέσως μετά τον λόγο πήρε ο αντιδήμαρχος Νίκος Λεβετσοβίτης, ο οποίος αναφέρθηκε στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων που επιτελείται τα τελευταία χρόνια, αναπτύσσοντας ιδιαίτερα τους τομείς όπου η γενιά των 700 ευρώ γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης.
Πολύ σημαντική ήταν η παρέμβαση του Γιάννη Αναστασίου, προέδρου των Νοσηλευτών - Πτυχιούχων ΤΕΙ, ο οποίος ανέλαβε να αναλύσει την κατάσταση όπως αυτή διαμορφώνεται σήμερα ως πληγή για τους νέους 25 με 35 ετών. Προγράμματα stage, ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι ήταν τα θέματα γύρω από τα οποία κινήθηκε. Τόνισε ιδιαίτερα τον ρόλο των κομματικών μηχανισμών στην διαιώνιση αυτής της κατάστασης, καθώς στην προσπάθειά τους να μειώσουν τεχνητά τα ποσοστά ανεργίας και να κρατήσουν την κομματική τους πελατεία, μετέτρεψαν ένα εργαλείο απόκτησης επαγγελματικής εμπειρίας όπως τα προγράμματα stage σε ανασφάλιστη εργασία. Όσο για τις δραστηριότητες των εταιρειών που νοικιάζουν εργαζόμενους, ξεκαθάρισε ότι εκμεταλλεύονται συγκεκριμένα κενά νόμων και λειτουργούν στην χώρα μας από το 1993.

Μετά τον κ. Αναστασίου, τον λόγο πήρε ο Γιώργος Δρίτσας, της ΜΚΟ «Νέοι Ορίζοντες», ο οποίος τόνισε την ανάγκη δράσης των νέων πολιτών, ως το μόνο μέσο αντίδρασης σε αυτήν την κατάσταση. Έφερε ως παράδειγμα την ΜΚΟ την οποία αντιπροσώπευε και ζήτησε από τους παρισταμένους να ενεργοποιηθούν σε κάθε επίπεδο.
Επόμενος ομιλητής ήταν ο καθηγητής Πανεπιστημίου Κωνσταντίνος Ρωμανός, ο οποίος αφού είπε ότι πέρα από την γενιά των 700 Ευρώ υπάρχει και η γενιά των 312 Ευρώ, που βρίσκεται σε όλη την Ελλάδα (αναφερόμενος στους συνταξιούχους τους ΟΓΑ), μίλησε για το πρόβλημα της μεταναστευτικής ροής προς την χώρα μας, η οποία την αλλάζει. Τόνισε ότι είναι η πρώτη φορά που γίνεται συγκεκριμένη προσπάθεια εκ μέρους της κυβερνήσεως να αλλάξει ο νόμος περί Ιθαγένειας και με τον τρόπο αυτό να αλλοιωθεί η σύσταση του ελληνικού Έθνους. Έφερε παραδείγματα «καθεστωτικής» δημοσιογραφίας που οδηγεί τα πράγματα προς τον συγκεκριμένο σκοπό και τόνισε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν αντισυνταγματικό.
Προτελευταίος μίλησε ο εκδότης του Patria και αρχισυντάκτης του «Ελεύθερου Κόσμου» Δημήτρης Παπαγεωργίου, ο οποίος ξεκίνησε θέτοντας δύο δεδομένα. Ότι η αγορά χειραγωγείται και ότι η κοινωνία κατευθύνεται. Αυτοί που χειραγωγούν την αγορά και κατευθύνουν την κοινωνία έχουν άμεση και οργανική σχέση τόνισε και τους ίδιους σκοπούς. Αναφέρθηκε στην εκρηκτική συνύπαρξη των δύο αυτών φαινομένων, της πολυπολιτισμικότητας και της γενιάς των 700 Ευρώ και είπε ότι οδηγούμαστε προς έναν εκβαρβαρισμό της κοινωνίας σε κάθε επίπεδο. Πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό.
Εκρηκτικός ήταν ο τελευταίος ομιλητής, ο βουλευτής Α’ Αθηνών του ΛΑ.Ο.Σ. Θάνος Πλεύρης. Τόνισε ότι οικονομικές κρίσεις έχουμε περάσει και θα ξαναπεράσουμε. Όπως είπε όμως είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα ως έθνος κινδυνεύει βιολογικά. Αναφέρθηκε και αυτός στον νόμο περί ιθαγένειας που θέλει να προωθήσει η κυβέρνηση και εξήγησε ότι ο μόνος λόγος που δεν το κάνει είναι το εκλογικό κόστος. Αναφέρθηκε επιπλέον στον τρόπο σκέψης πολλών μελών του Κοινοβουλίου οι οποίοι θεωρούν ότι η έννοια του Έθνους - κράτους έχει πάψει να υφίσταται: «Πιστεύουν ότι οι αλλοδαποί λύνουν το δημογραφικό μας πρόβλημα» είπε ή ότι του λένε «τι ασχολείστε με τους Βορειοηπειρώτες, θα μπει η Αλβανία στην Ε.Ε. και θα είμαστε όλοι το ίδιο πράγμα».

Παρέμβαση έγινε από τον Δημήτρη Ζαφειρόπουλο, εκδότη του «Ελεύθερου Κόσμου» ο οποίος αναφέρθηκε στην μεγάλη αναντιστοιχία μεταξύ κοινής γνώμης και πολιτικών αποφάσεων σε πολλά ζητήματα, όπως η εγκληματικότητα, η ασφάλεια αλλά και το μεταναστευτικό ζήτημα. Χαιρετισμός στην εκδήλωση απευθύνθηκε και από τον Γιάννη Γιαννάκενα, ο οποίος τόνισε ότι πρέπει κάποια στιγμή όλοι να πάρουν τις αποφάσεις τους, σχετικά με το αν τίθονται υπέρ του εθνικού κράτους ή κατά του. «Εμείς έχουμε πάρει τις δικές μας» είπε χαρακτηριστικά.
Παρέμβαση έγινε και από την Ευγενία Αρβανίτη-Πρεβεζάνου από την ΜΚΟ «Κράταμε» που αναφέρθηκε στο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, αλλά και της απώλειας της αυτονομίας της χώρας μας στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο Αργύρης Σιδέρης από το blog Σκεφτόμαστε Ελληνικά, ανέλυσε το ρόλο των ελεύθερων και αδέσμευτων blogs στη σύγχρονη κοινωνία της πληροφορικής και το ρόλο τους στην προστασία των πολιτών από την κατευθυνόμενη και πολλές φορές ανθελληνική δημοσιογραφία, των ΜΜΕ.
Μετά το πέρας των ομιλιών και των παρεμβάσεων ακολούθησε συζήτηση με τους παρευρισκομένους.

Την εκδήλωση συντόνισε, αλλά και σχολίασε με τον ιδιαίτερο τρόπο του, ο Σπύρος Σταματόπουλος.